Gister zagen we in het NOS journaal dat een Brexit (dat is een exit uit Europa door de Britten) ernstige financiële gevolgen zou kunnen hebben voor het financiële hart van Londen. Dat is echter complete onzin als we eens serieus gaan graven om te onderzoeken wat dat financiële hart van Londen nu eigenlijk precies is. Dit alles leidt ons terug tot het Vaticaan en zelfs tot aan het oude Egypte. Maar voordat u afhaakt, omdat u geen zin heeft in geschiedkundig geneuzel, is het misschien nuttig om te weten dat dat financiële hart van Londen een zelfstandige entiteit is. Het is een staat binnen een staat. Dat geldt overigens ook voor Vaticaanstad en voor het Colombia district in New York. Deze drie onafhankelijke staten opereren dus los van Europa, los van Amerika en los van alles in de gehele wereld (behalve van elkaar). Je zou dus al onmiddellijk kunnen concluderen dat datgene wat de media stellen, namelijk dat het financiële hart van Londen zou gaan leiden onder een Brexit, complete kolder is. Sterker nog: het maakt simpelweg niets uit. Het financiële hart van Londen is in feite de spil in het wiel van alle financiële activiteiten in de wereld. En als er ergens via 1 kanaal wat minder geld stroomt, stoomt er weer wat meer via een ander kanaal. Linksom of rechtsom wint Londen City altijd.
Om te begrijpen hoe de wereld draait is het toch nuttig om in de geschiedenis te duiken. Dan komen we namelijk tot hele bijzondere ontdekkingen. We komen er dan namelijk achter dat het Britse koningshuis directe afstammelingen zijn van de Hebreeuwse farao bloedlijnen. Ditzelfde geldt voor de overige koningshuizen, alhoewel niet alles helemaal terug te traceren valt. Dat heeft alles te maken met geschiedvervalsing door diezelfde machthebbers en met bijvoorbeeld zaken als incest en naamsveranderingen. Wat echter duidelijk moet zijn, is dat het Vaticaan een centrale rol speelt in deze 3 onafhankelijke staten en 2 handen op 1 buik is met de Britse farao koningin Elizabeth II. Ja, u hoort het goed: de Britse farao koningin Elizabeth II. Niet voor niets werd zij gekroond op een troon die bovenaan traptreden van een mini piramide stond opgesteld op de steen van Jacob. Dat zegt zo op het eerste oog helemaal niets, totdat we er achter komen dat Jacob eigenlijk 1 van de 2 tweelingzoons is van de Egyptische farao Amenemeth I. Het Vaticaan kan worden gezien als de oude priesterorde van de farao’s en dus kunt u wellicht het samenspel tussen farao en haar priesters gaan ontdekken. Ook kunt u gaan ontdekken dat alle regeringsleiders in de wereld feitelijk farao-afstammelingen zijn en alle religieuze leiders farao-priester-afstammelingen. Ingewikkeld? Ja, maar wel belangrijk om te weten, dus neemt u even de moeite om u er serieus in te verdiepen.
Om dit alles iets beter te kunnen begrijpen, moeten we met name eerst even naar de geschiedenis van Israël kijken. De oorspronkelijke naam van Israël was eigenlijk Kanaän en werd bewoond door de Kanaänieten. Dit zijn eigenlijk de voorouders van de Palestijnse mensen die op dit moment bijvoorbeeld in de Gaza strook en de West Bank “gevangen gehouden” worden door de staat Israël. Ongeveer 3500 jaar geleden werden de Semitische koningen die voor 100 jaar over Egypte regeerden, uit Egypte verbannen om zich het land Kanaän toe te eigenen. Zij hernoemden het land tot Israël. De Egyptenaren noemden deze verjaagde Semitische mensen de Habaru’s, waarvan het woord Hebreeuws is afgeleid. In 135 n.c. werd het land hernoemd tot Palestina en pas in 1948, na de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog, wordt de naam nieuw leven in geblazen door David Ben-Goerion. “Wat heeft dit alles met Londen City te maken en met het Britse koningshuis of een Brexit, Vrijland?” Ja, heeft u nog even geduld, het wordt interessant.
De Bijbel leert ons dat de Israëlieten in Egypte als slaven geleefd zouden hebben. Archeologen hebben feitelijk geen enkel bewijs daartoe gevonden. De misleiding begint al bij het verhaal van Mozes die het Hebreeuwse volk uit Egypte geleid zou hebben door de zee te doen wijken met zijn magische staf. Het lijkt er sterk op dat de Bijbelse karakters juist afgeleid zijn van Egyptische farao’s. Archeologen zouden hebben ontdekt dat het Hebreeuwse volk zou hebben bestaan uit een werkklasse van geïmmigreerde gastarbeiders uit omliggende landen. Door vermenging met de Egyptische aristocratie zouden ze langzamerhand gestegen zijn op de maatschappelijke ladder binnen Egypte. Het begint allemaal Abraham. Hij zou ten noorden van Kanaän (het huidige Israël) geboren zijn en met zijn zus Sara getrouwd zijn om uiteindelijk naar Egypte af te reizen waar hij zijn zus als seks-slavin aan de farao overdroeg in ruil voor goud en zilver. In ruil daarvoor beloofde farao (God) hem een mooie toekomst voor zijn afstammelingen. Hij moest dan wel de mannelijke nakomelingen besnijden als een soort merkteken (aldus onderstaande documentaire). De op dat moment heersende farao was Amenemeth I. De naam Amenemeth zou staan voor Amen is ‘hoofd’ of Amen is ‘god’. Hiervan zou het religieuze woord ‘amen’ afgeleid zijn, waar in de christelijke wereld elk gebed nog steeds mee eindigt.
Kijk zelf de documentaire voor verdere toelichting. Feitelijk komt het erop neer dat de Bijbelse figuur Abraham volgens archeologische ontdekkingen eigenlijk een verwarring (of bewuste geschiedvervalsing) is met de dan heersende farao Amenemeth I. Volgens de documentaire zouden van zowel Abraham als Amenemeth I nooit overblijfselen gevonden zijn, omdat deze zich in de ‘Ark des Verbonds‘, een voor de joden heilige draagbare “kist”, zouden bevinden. To make a long story short: Amenemeth I zou de farao Amen Ra vereren. Dit zou weer een verwijzing kunnen zijn naar de door mij veelbesproken Saturnus verering, omdat Ra staat voor Saturnus. Wat blijkt dan ook? De verering ging gepaard met menselijke en met name kindoffers.
Waarom al die moeite om dit uit te diepen? Welnu, het blijkt na veel graafwerk dat koningin Elizabeth II afstammeling is van deze “Hebreeuwse” farao Amenemeth I. Kijken we dan naar alle symboliek van de aristocratie en de geheime genootschappen, dan zien we steeds die Egyptische symboliek opduiken. Neemt u de moeite om u hierin te verdiepen. Ook Ra verering of te wel Saturnus verering zien we overal om ons heen terug. De obelisken op de centrale punten van de genoemde onafhankelijke staten Vaticaan, Londen City en het Colombia District in Washington D.C. zijn wederom Egyptische symbolen.
Neemt u echt de moeite om onderstaande documentaire in zijn geheel te bekijken, dan komt u er achter dat alles verbonden is. De voorspelling dat prins William met een islamitische vrouw zou gaan trouwen is niet uitgekomen, maar de aristocratie kijkt natuurlijk mee in wat er over ze gezegd en gesproken wordt en doen er alles aan om hun plannen te verhullen. De bottom line is dat de machtsstructuur van de farao-afstammelingen te vergelijken is met een octopus met vele tentakels. Onderdeel daarvan zijn de zeer rijke families die het gehele bancaire systeem in hun broekzak hebben via families als de Rothschilds, Schiffs en Warburgs. In het centrum zit steeds de kop van de octopus en dat zijn de farao-afstammelingen (het Britse koningshuis en andere koningshuizen) en hun farao priesterordes (Rome, het Vaticaan). Dat een Brexit dus ook maar van enige invloed zal zijn op het financiële welvaren van Londen City is uitgesloten. Linksom of rechtsom, alles loopt via de kop van de octopus. Het enige waar deze farao’s mee bezig zijn is steeds maar weer met hun spel van verdeel en heers. Zij leven op het scheppen van oorlogen, strijd en onrust en halen hieruit altijd gewin. Zij teren op de energie die vrijkomt bij strijd, angst en bloedvergieten ter ere van hun god Ra, of te wel Saturnus. Doe uw research. Het is een hele kluif, maar zeer de moeite waard.
Bron linkvermeldingen: wikipedia.org, wikipedia.org, beyondthematrix.nl
3 Comments
Deze presentatie van Mark Passio sluit hier ook bij aan: https://www.youtube.com/watch?v=oiCnrn6LkUo
De farao’s die hulpjes werden van de ‘goden’ en daarom hun bloedlijn zo belangrijk begonnen te vinden om hun privileges te kunnen behouden.
Prof. Walter J. Veith geeft zeer interessante colleges over dit onderwerp en voor iedereen die is aanbeland en zover is gekomen. Misschien handig om zijn colleges te bekijken, onderstaande college is vooral interessant omdat hij bronnen aanhaalt en deze ontleed zoals de doctrine van de RK: “Rerum Novarum”