Jarenlang wist Jan Poot van de firma Chipshol mensen zand in de ogen te smeren met uitgebreide mediacampagnes, websites en boeken die er voor zorgden dat de gemiddelde lezer compleet afgeleid werd van de werkelijkheid. Na gesprekken met meerdere insiders komt inmiddels steeds duidelijker een heel ander beeld naar voren. Jan Poot wist zowel in de alternatieve media en in de Main Stream Media het beeld neer te zetten dat de rechters Kalbfleisch en Westenberg hem het leven zuur zouden hebben gemaakt en hij door toedoen van hen miljarden schade ondervond. Uit gesprekken met deze insiders ontstaat echter een heel ander beeld, namelijk dat deze rechters Jan Poot feitelijk steenrijk maakten. Het rookgordijn dat is opgetrokken valt volledig weg als u het gehele verhaal stap voor stap uitgelegd krijgt. Daartoe zal ik hier in een reeks artikelen een poging wagen.
Om te beginnen moet u begrijpen dat Jan Poot eigenaar was van Chipshol Holding en hij de kooprechten bezat van 150 hectare grond rondom Schiphol. Een andere partij – genaamd Landinvest – had 450 hectare grond rondom Schiphol in haar bezit. De grote financiële belangen waren hierin gelegen, dat deze gronden van landbouwbestemming zouden worden omgezet naar bouwbestemming. Één van de zoons van Jan Poot, zijnde Peter Poot was in de periode waarover we spreken directeur van Landinvest en de groot aandeelhouder van deze firma was de heer Harry van Andel. Jan Poot zocht investeerders voor een dochteronderneming genaamd Chipshol Forward. Zelf had Jan Poot hierin een aandelenbelang van 25%, die waren ondergebracht in de Chipshol Holding. Jan Poot wist drie grote investeerders te vinden die hij een winstpotentie schetste op basis van een prospectus die na verloop van tijd helemaal niet bleek te bestaan. Toch wist Jan Poot deze drie grote investeerders te overtuigen. Het volgende beeld werd geschetst:
- Landinvest gaat 150 hectare grond van Chipshol Holding kopen
- Landinvest bezit dan 600 hectare grond en geeft de eerste kooprechten op deze grond aan de nieuw op te richten BV die de naam Chipshol Forward zal dragen
- Chipshol Forward mag op deze gronden bouwprojecten gaan realiseren die goed zijn voor zo’n 40.000 arbeidsplaatsen rondom Schiphol en die een miljarden opbrengst zullen realiseren.
Onderstaand schema laat zien hoe de constructie er uit zag. De investeerders betroffen drie partijen die ieder een paar miljoen geld op de rekening stortten. Deze investeerders waren de heer Huber, de gebroeders Tan en Van der Heijden (via de Liechtenstein Stichting). Ook werd externe financiering aangetrokken, omdat het uiteindelijk natuurlijk zou gaan om miljarden waarbij de projecten ontwikkeld en gebouwd zouden moeten worden.
De investeerders dachten een mooie deal te hebben tot het moment dat zij ontdekten dat de hele prospectus gebaseerd was op niet op schrift staande afspraken (een niet bestaande deal tussen Chipshol Forward en Landinvest). De investeerders waren min of meer blind afgegaan op de gerenommeerde namen op de positie van commissaris bij het bedrijf Landinvest. Ineens kwamen de investeerders in 1992 echter tot de ontdekking dat Peter Poot ontslagen werd als directeur bij Landinvest. Achteraf gezien blijkt dit allemaal onderdeel te zijn geweest van de strategie van Jan Poot om steenrijk te kunnen worden. Ook Landinvest heeft dit spel hoogstwaarschijnlijk mee gespeeld. Het ontslag van Peter Poot was dus niet ten nadele van Jan Poot noch van Landinvest. Zij speelden dit pokerspel waarschijnlijk gezamenlijk. Ook de rechters Kalbfleisch en Westenberg speelden een dubbelrol. Dit zal u hierna duidelijk worden.
Houdt u ondertussen in gedachten dat Jan Poot nog niet of nauwelijks geïnvesteerd heeft. De 150 hectare is naar alle waarschijnlijkheid zuiver gebaseerd op kooprechten en niet op concreet bezit. We spreken dus over het schuiven van rechten zonder het nog feitelijk hebben laten plaatsvinden van transacties; behalve van de investeerders, die wel geld stortten op de rekening van Chipshol Forward. Ook in Chipshol Forward heeft Jan Poot geen cent geïnvesteerd. Een van de zoons van Jan Poot, Theo Poot wist 40 miljoen van een kredietverstrekker genaamd Harry Nefkens los te peuteren en kreeg hiervoor 4 ton commissie. Later zult u gaan zien hoe de leden van de familie Poot allemaal rijk worden en eigenlijk zelf nooit geïnvesteerd hebben.
Het spel wordt duidelijk en het opgetrokken rookgordijn van de ruzie met Kalbfleisch en Westenberg wordt duidelijk als u ontdekt dat Landinvest het bestaan van de afspraak voor het recht op koop van de genoemde 600 hectare grond door Chipshol Forward begint te betwisten. De familie Poot doet op dat moment alsof ze woest zijn en zwaar gedupeerd worden. Hiervoor worden alle registers open getrokken, maar let u op: dit is juist het rookgordijn. Het ontslag van Peter Poot en conflict dat daarna ontstond over het bestaan van de kooprechten werd aangevochten door de door Chipshol Forward namens Jan Poot gemachtigde advocaat Hugo Smit (foto rechts). Uit onderstaand vonnis uit 1994 kunt u niet alleen opmaken dat Landinvest het bestaan van een overeenkomst betwist, maar tevens dat de advocaat van Chipshol Forward er op aanstuurt een al dan niet bestaande deal gewoon te cancelen. Weet u wat dit betekent? Dat betekent simpelweg dat terwijl Poot jaren heeft beweerd schade te zijn berokkend voor het niet kunnen ontwikkelen van projecten op gronden, hij zijn advocaat deze deal zelf heeft laten cancelen en dus de complete vermeende miljardenschade gebaseerd is op een niet bestaande overeenkomst. Kijkt u maar even:
Dit alles werd binnen enkele minuten bekokstoofd. Het had er volgens een getuige alle schijn van dat dit allemaal vooropgezet was en dat dus ook rechter Westenberg meewerkte aan het van tafel vegen van de overeenkomst (die al die tijd überhaupt niet bleek te hebben bestaan). U kunt zich voorstellen wat de gevolgen waren voor de investeerders in Chipshol Forward. Het beeld dat hen voorgehouden was in de prospectus van de te ontwikkelen projecten werd tijdens die ene zitting nota ben door de advocaat van Jan Poot van tafel geveegd. En wat deed Jan Poot vervolgens? Die trok voor 25% van het aandelenkapitaal geld uit Chipshol Forward en was niet alleen in 1 klap miljoenen rijker, maar behield tevens de rechten over de 150 hectare grond (in Chipshol Holding). Landinvest verkocht vervolgens de 450 hectare grond aan Schiphol en de investeerders in Chipshol Forward waren al hun geld in 1 klap kwijt. Althans er zat nog wel geld in Chipshol Forward, maar er waren geen projecten meer, dus deze zaak was gedoemd te mislukken.
Overigens is het voor een goed begrip belangrijk dat de genoemde investeerders wel aandeelhouder waren, maar geen bestuurlijke rechten hadden. Zij konden dus gedurende dit hele proces zelf niet ingrijpen. Jan Poot was immers gevolmachtigd directeur. Zij moesten dus tandenknarsend toezien hoe het gehele project om zeep geholpen werd en Jan Poot er met miljoenen vandoor ging.
Dat Jan Poot echter een ‘master of deception’ bleek te zijn kwam nog eens extra naar voren toen na dit vonnis in 1994 de jaarcijfers opgemaakt werden. In deze jaarcijfers – die zijn opgesteld na het gewezen vonnis – ziet u dat Jan Poot gewoon zonder blikken of blozen laat vermelden dat er nog steeds recht is op ontwikkeling van 500 hectare grond. Jan Poot goochelt daar ook nog eens bewust met het getal 600, omdat in het jaarverslag ineens 500 staat. Veel belangrijker is echter dat er dan al een vonnis ligt, maar het jaarverslag spreekt slechts van [citaat] “In december 1994 vond de rechter de zaak dermate gecompliceerd dat partijen werden doorverwezen naar de onderhandelingstafel.” Daarbij komt dat advocaat Hugo Smit nota bene zelf namens Chipshol Forward een voorstel deed tot het cancelen van de deal.
Als we af gaan op de getuigenverklaringen en de bewijsstukken, kunnen we met een gerust hart stellen dat de claim van Jan Poot op 20 miljard zoals hij die ooit deed in de Telegraaf (zie rechts), gebaseerd is op list en bedrog en diefstal van investeerders. De 450 hectare van Landinvest is verkocht aan Schiphol, maar niet door toedoen van tegenwerkende rechters. Uit bovenstaand vonnis blijkt immers onomstotelijk dat Hugo Smit, de advocaat van Chipshol Forward zelf de deal gecanceld heeft. Jan Poot wilde zelf van Landinvest af. Landinvest kon daarna vervolgens de gronden aan Schiphol verkopen.
Al die tijd is niet alleen het Kalbfleisch en Westenberg rookgordijn, maar tevens het Joris Demmink rookgordijn opgetrokken om de Nederlandse staat onderdruk te zetten om 20 miljard aan de familie Poot en haar bedrijf Chipshol (Holding) te voldoen, terwijl de hele claim onterecht blijkt te zijn. De partijen die daadwerkelijk recht hebben op een claim zijn de investeerders in Chipshol Forward, omdat zij geld gestoken hebben in een bedrijf die geen deal bleek te hebben met Landinvest. Zij zijn dus de echte gedupeerden. Jan Poot is naar verluid schatrijk geworden van deze hele affaire.
Deze zaak krijgt dan ook zeker een vervolg, want er liggen stapels dossiers met bewijsmateriaal klaar die deze zaak op haar grondvesten zullen doen schudden.