Singapore heeft sinds 2009 een uitgebreid systeem van dataverzameling opgetuigd, onder de naam Smart Nation. De Singaporese overheid verzamelt en analyseert data uit sensoren op straat, camera’s met gezichtsherkenning, sociale media en smart phones. Twee overheidsinstanties met Orwelliaanse namen, het Risk Assessment and Horizon Scanning-programma (RAHS) en het Centre for Strategic Futures, analyseren die data. Eén project van het RAHS draait om het meten van het niveau van ‘nostalgische gevoelens’ onder de inwoners. Een groeiende groep Singaporezen verlangt terug naar de tijd waarin Singapore nog een veel rustiger stadstaat was. Sommige Singaporezen nemen daarom initiatieven voor meer parken in de stad bijvoorbeeld, en spreken zich uit op sociale media over hun onvrede. Dat doet een beetje denken aan het boek 1984 van George Orwell, waarin de hoofdrolspeler Winston Smith bijna nergens meer onbespioneerd rond kan lopen. Dat is Singapore, maar het Amsterdam van nu is al aardig op weg naar een vergelijkbare situatie.
Kort gezegd is een ‘slimme stad’ (Engels: smart city) de voorloper van de ‘smart society’. De slimme stad meet praktisch alles wat er te meten valt. Dat begint met informatie uit allerlei sensoren die in een stad geplaatst worden, zoals microfoons, camera’s, reukmeters, en allerlei andere sensoren die het centrale besturingssysteem voeden met informatie. Mocht het u als bezoeker of inwoner van Amsterdam nog niet opgevallen zijn, dan moet u maar eens goed opletten op de microfoon die u hierboven ziet afgebeeld. Deze microfoons zijn inmiddels overal in de stad geplaatst. Deze foto is bijvoorbeeld gemaakt op de Lindengracht in de Jordaan.
Naast de geplaatste sensoren in de stad, koopt de stad een continue stroom…