Werkt Yehudi Moszkowicz voor Maaike Vaatstra (Terpstra) of voor haar zoon Freddy Vaatstra (en Bauke Vaatstra)? Maaike Vaatstra (Terpstra, na scheiding) was niet aanwezig tijdens de rechtszaak vandaag in Haarlem tegen Wim Dankbaar. Daar diende de zaak waarin Maaike Vaatstra van Wim Dankbaar eist dat hij haar dagboek niet publiceert. Maaike is echter zelf in geen velden of wegen te bekennen. Ook is het trouwens opvallend te noemen dat alleen Bauke Vaatstra een schadeclaim in dient bij Jasper Steringa. Net zo opvallend als het is dat alleen Bauke Vaatstra de “List en Bedrog”-prijs kreeg.
De lichaamstaal van de rechter tijdens de zitting zei al voldoende. Als Wim Dankbaar aan het woord was, hield hij zijn ogen dicht en straalde hij zuiver afkeer uit. Yehudi Moszkowicz had vooral als argument dat er gegronde redenen waren het dagboek niet te publiceren en staafde dit met allerlei voorbeelden van aangericht leed. De rechter gaf aan dat de pleitnota van Wim Dankbaar niet meegenomen zou worden in zijn oordeel. Dit ondanks dat Wim Dankbaar het stuk vooraf had ingediend. Een pleitnota moet blijkbaar volledig voorgelezen worden. De vraag is of dit juridisch correct is, maar dat terzijde.
Yehudi Moszkowicz leek in zijn pleidooi volledig in te zetten op leed van moeder Vaatstra. Daarbij mocht hij allerlei details ter berde brengen terwijl van de kant van Wim Dankbaar daarvoor geen ruimte gelaten werd door de rechter. Wim Dankbaar leek in te zetten op het vermoeden dat Moszkowicz geen opdracht van moeder Vaatstra had. Een getuige had Maaike Vaatstra afgelopen vrijdag namelijk nog gesproken. In dit telefoongesprek bevestigde zij nog dat zij officieel zelf nooit opdracht gegeven zou hebben aan Yehudi Moszkowicz. Maar zoon Freddy kwam vandaag toch met een ongedateerd handgeschreven briefje op de proppen waarop stond dat Maaike Vaatstra, Yehudi Moszkowicz wel al in oktober opdracht gegeven zou hebben om haar te vertegenwoordigen. Omdat Wim Dankbaar niet met een advocaat werkte, maar zelf de verdediging deed kwam hij niet op het idee om bezwaar in te dienen tegen het op het laatste moment inbrengen van dit bewijsstuk. Juridisch gezien mag dat namelijk niet. Ook kreeg Wim Dankbaar hierdoor niet de kans om het document op echtheid te controleren. Yehudi speelt dus vals en de rechter corrigeert niet.
Samengevat zal Wim Dankbaar door deze truc van Yehudi naar alle waarschijnlijkheid deze procedure verliezen en mag hij het dagboek van Maaike Vaatstra niet publiceren in zijn nieuwe boek. Uit een persoonlijk gesprek met Wim Dankbaar komt echter naar voren dat het nieuw te publiceren boek ook zonder dit dagboek een schok voor de maatschappij op zal leveren. Wim Dankbaar beweert namelijk onomstotelijk bewijs te hebben dat een ander en niet Jasper Steringa de moord op Marianne Vaatstra gepleegd heeft. Daarbij komt dat het dagboek van Maaike Vaatstra al lang her en der verspreid op het internet te vinden is. In die zin is er dus voor Wim Dankbaar niet echt sprake van een verlies, ook al zou de rechter een publicatieverbod opleggen. Het proces van vandaag was dus meer een showproces en het effect is dus eigenlijk nihil te noemen.
Als Wim Dankbaar inderdaad onomstotelijk bewijs levert dat een ander de moord op Marianne Vaatstra zou hebben gepleegd, dan is dit natuurlijk een ondermijning van de rechtsgang en komen ook de nalatigheden van de advocaat van Jasper Steringa aan de oppervlakte. Als advocaat zou je natuurlijk sowieso interesse moeten tonen in elk argument wat jouw cliënt mogelijk vrij pleit. Jasper Steringa’s advocaat Jan Vlug heeft vooral bewezen dat je tegenwoordig niet meer met steunbewijs hoeft aan te tonen hoe er DNA op een bewijsstuk komt. De ‘100% DNA match’ is dan wel een 100% match met het DNA op het bewijsstuk, maar de vraag hoe dat op het bewijsstuk komt wordt niet beantwoord. Waarom lag er geen bloed op de vindplaats van Marianne? Waarom liepen de speurhonden richting het asielzoekerscentrum? Er zijn zoveel vragen niet aan de orde geweest. De aanklagende en de verdedigende partijen leken zich tijdens de zitting van Jasper Steringa als een gezamenlijk front te richten op de ‘100% DNA match’ en de bekentenis van Jasper. Die bekentenis moest worden bekrachtigd met een toerekeningsvatbaar verklaring van iemand die een meisje zou hebben gewurgd, verkracht en vermoord. Je hebt immers niets aan een bekentenis van iemand die ontoerekeningsvatbaar is.
Al met al is het dus interessant af te wachten met welke bewijzen Wim Dankbaar in zijn nieuwe boek komt.