Ruimtevaartuig Rosetta zal vandaag haar ruimtelander Philae op komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko laten landen. Kometen staan erom bekend dat ze een soort staart achter zich slepen wanneer ze door sterrenkijkers waargenomen worden. De officiële lezing is altijd geweest dat dit komt doordat kometen grotendeels uit ijs bestaan en door opwarming van de zon een soort waterdamp staart achter zich aandragen. In de Main Stream Media hoor je ook dat men onderzoek wil doen naar de komeet 67P, omdat men wil achterhalen waar al het water op aarde vandaan komt. In 1950 kwam astronoom Fred Whipple met een theorie die de titel ‘de vuile sneeuwbal hypothese‘ kreeg. Kometen zouden voornamelijk bestaan uit bevroren gassen en dampen van water, koolmonoxide, en CO2 vermengd met oerstof van het ontstaan van het zonnestelsel. Omdat kometen echter steeds de zon passeren, moest een dilemma worden opgelost. Als een komeet immers verdampt door de hitte van de zon, zou de komeet dus bij iedere passage langs de zon in afmeting moeten slinken. Dat is niet het geval en dus kwam de Nederlandse astronoom Jan Oort met een nieuwe theorie. Hij bedacht dat er op een afstand 1000x zo ver als de afstand van Pluto tot de zon een soort ijzige omgeving moest bestaan waar zich grote ijsklompen zouden bevinden. Het water op aarde moet toch ergens vandaan komen is het niet? Jan Oort bedacht de theorie dat na miljoenen jaren een zo’n ijsklomp kon worden weg getrokken uit deze ijsgordel en zo in een baan om de zon kon worden gebracht. Nog steeds wordt daarmee echter niet verklaard hoe kometen miljoenen jaren kunnen bestaan en nooit volledig verdampt zijn. Hun staart zou immers uit damp bestaan, dus dan moet dat toch een keer op raken. Die vraag ligt waarschijnlijk ten grondslag aan het feit dat men nu zoveel moeite doet om deze komeet te onderzoeken.
Uit de eerste beelden van de komeet zien we echter dat er weinig ijs zichtbaar is op de komeet. Youtuber DAHBOO77 komt nog met een andere opmerkelijke constatering. Er zou een geluidspuls van de komeet af komen die in de Main Stream Media nergens wordt genoemd. Klik op deze link om dit te beluisteren. Waar dit opmerkelijke verschijnsel vandaan komt en of dit een extra reden was om de komeet te onderzoeken is natuurlijk gissen. Wel zal de theorie van Jan Oort er mee te maken hebben. De belangrijkste constatering is echter dat de komeet op het oog vooral op een behoorlijk solide rotsblok lijkt.
Kijkt u naar onderstaande documentaire van het Thunderbolt Project, dan ontdekt u dat er waarschijnlijk nog een andere reden is om de komeet te onderzoeken. De theorie van het Thunderbolt Project zet namelijk de gehele wetenschap op zijn kop. Zij gaan uit van een elektrische ontlading tussen planeten onderling. Volgens hun theorie – die ze uitvoerig wetenschappelijk onderbouwen – zou de elektrische ontlading tussen planeten een plasmabrander effect hebben op het oppervlakte van planeten. Via laboratoriumproeven laten ze zien dat de diepe groeven die op het oppervlakte van Mars waargenomen kunnen worden dezelfde geometrie vertonen als een plasmabrander op een stalen bol. In hun theorie zijn kometen dus geen klompen bevroren gas en oerstof, maar zijn kometen brokstukken van planeten die zijn ontstaan na elektrische ontlading tussen deze twee planeten. Met deze theorie wordt meteen de Saturnus-aanbidding die we wereldwijd in alle religies waarnemen verklaard, omdat deze theorie uitgaat van planetaire verschuivingen en een oorspronkelijke planetaire opstelling waarbij Saturnus de centrale zon vormde. In deze nieuwe theorie wordt de zichtbare staart achter de komeet dan ook niet veroorzaakt door waterdamp, maar door elektrische ontlading tussen de zon en de komeet.
De vraag is dus of ESA haar bevindingen in alle eerlijkheid naar buiten zal brengen en of deze de degelijk onderbouwde theorie van het Thunderbolt Project zullen bevestigen of dat de oude niet waterdichte theorieën van Fred Whipple en Jan Oort het zullen overleven.
Bekijk alle episodes van ‘Symbols of an Alien Sky’ onder deze link of bekijk deze presentatie.