Eergisteren was Aart Zeeman te gast bij Jinek om een toelichting te geven op zijn briljante speurwerk en de vondst van een Russische ‘nepnieuws fabriek’ in Sint Petersburg. Gister was de feitelijke uitzending van Brandpunt te zien op NPO2. Het meest fantastische resultaat van het speurwerk van Aart Zeeman, is dat de vermeende getuigen volop in beeld komen en dat hij gewoon nabij de ‘nepnieuws fabriek’ kan filmen. De Russische geheime dienst FSB is zo intelligent dat ze de halve wereld kan hacken, maar niet in staat is om Aart Zeeman en zijn activiteiten te monitoren? Of Aart Zeeman moet een top journalist zijn, die gewoon aan de aandacht van deze geheime dienst weet te ontglippen. Het briljante van de uitzending van Jinek en die van Brandpunt is dat alles waarvan de Russen nu beschuldigd worden, met ogenschijnlijk bewijs wordt onderbouwd, maar dat er feitelijk geen bewijs wordt getoond. Zo wordt gesteld “dit is de nepnieuws fabriek” omdat er een collega van de vermeende getuige (die volop in beeld komt) met een telefoon binnenin de fabriek zou hebben gefilmd. Maar dat kan elk willekeurig kantoorpand zijn. Ook wordt een Finse journaliste aangehaald die onderzoek heeft gedaan naar het “nepnieuws” en “trollen”. Deze jonge “online” journaliste genaamd Jessica Aro, heeft zogenaamd geweldig speurwerk geleverd en is er naar verluid achter gekomen dat het nepnieuws uit Sint Petersburg komt. Zij kreeg hiervoor zelfs de hoogste onderscheiding. Maar hoewel ik aandachtig gekeken heb en gewacht heb op het moment dat er bewijs getoond wordt, laat Brandpunt slechts en alleen stellingnames zien, zonder ook maar met 1 bewijsstuk te komen. Het verhaal wordt gebaseerd op het simpele feit dat deze Jessica Aro de hoogste prijs heeft gekregen voor haar publicaties en op de impact die haar publicaties op haar en haar werkgever hebben gehad. Ze zou worden bedreigd door trollen en de krant voelt zich journalistiek bedreigd. Allemaal leuk en aardig, maar kom dan ook met de bewijzen Aart Zeeman! Een prijsuitreiking van mainstream media organisaties voor hun eigen werk, zegt niet zoveel. Dat is de slager die zijn eigen vlees keurt.
Het enige bewijs dat we zien, zijn de vertellingen van twee jonge dames. De ene is dus de “journaliste” Jessica Aro, de ander de Russische getuige Ludmilla, die twee maanden in de “nepnieuws fabriek” zou hebben gewerkt. De Finse journaliste Jessica wordt (naar eigen zeggen) aangevallen door zogenaamde trollen, maar het enige wat we daarvan zien is een camerashot van een laptop, zonder de feitelijke bedreigingen echt te tonen. We zien slechts interviewbeelden en horen verhalen. In de gehele documentaire van Brandpunt ontbreekt elke vorm van hard bewijs. Het is slechts…
