Op de foto rechts ziet u Adolf Hitler vlak voor zijn dood in 1960. Het voorhoofd is afgedekt van wege het litteken van een schampschot dat hij in de Eerste Wereldoorlog opliep. Andere stemmen beweren dat dubbelganger Gustav Weler op de foto staat. Dat lijkt gezien de leeftijd echter onwaarschijnlijk.
Adolf Hitler leefde in Patagonië na de vlucht uit Duitsland in 1945. Dat concludeert althans de Argentijnse journalist Abel Basti in zijn reisgidsachtige boek “Bariloche Nazi-Guía Turística”. Basti was ontstemd en ontevreden over het feit dat aan het einde van de oorlog de lijken van Hitler en zijn minnares nooit zijn gevonden. Volgens Basti dienden de uitlopers van het Andesgebergte als een toevluchtsoord voor verschillende voormalig Nazi-leiders.
Adolf Hitler en zijn geliefde Eva Braun pleegden helemaal geen zelfmoord volgens Basti. Ze vertrokken aan boord van een duikboot naar Argentinië en woonden jarenlang in de omgeving van San Carlos de Bariloche, een toeristisch skioord, ongeveer 1350 km ten zuidwesten van Buenos Aires (lees ook dit).
Een belangrijke getuige is María Mafalda Falcón, een verpleegster. Zij zou Adolf Hitler bij het bed van een patiënt in Comodoro Rivadavia hebben gezien. Hitler had inmiddels geen snorretje meer. Zij had Hitler 10 jaar daarvoor eerder ontmoet in een ziekenhuis van het Rode Kruis en herkende hem onmiddellijk aan zijn stem. Ook de Poolse Brunislava Kitajgrodski zou Hitler in 1945 in Argentinië hebben gezien. Een andere dame, Catalina Gamero, zou hem in 1949 hebben gezien. Nog een getuige (Hernán Ancín) beweert Hitler in 1953 te hebben gezien. Dienstmeid Felisa Alsina zou Hitler in 1957 tijdens een reünie in het huis van Nazi piloot Albrecht Böhme in Cervantes hebben ontmoet.
Duitse onderzeeërs zouden Nazi-ambtenaren aan het einde van de oorlog naar Argentinië hebben vervoerd. Dit zou ook met Hitler gebeurd zijn. De grote afstand tussen Berlijn en Patagonië is volgens Abel Basti verkort door de vele Duitse onderzeeërs die de kusten van Zuid-Argentinië na de tweede Wereldoorlog bezochten. Op 10 juli 1945 is een Duitse duikboot in Argentinië gesignaleerd. Er zijn op 17 augustus 1945 foto’s van de duikboot U-977 in de haven van Mar del Plata gemaakt. Volgens Basti is talrijk en betrouwbaar bewijs dat veel Nazi’s naar Argentinië zijn gevlucht. We weten dat er ook veel Nazi’s naar Amerika zijn gehaald. Zo werd Werner von Braun hoofd van de NASA (zie hier).
Mogelijke verblijfplaatsen
In zijn boek reproduceert Basti documenten, beëdigde verklaringen, foto´s en blauwdrukken die de bezoeker de weg wijzen naar de mogelijke verblijfplaatsen van Adolf Hitler, Adolf Eichmann, Josef Mengele en Martin Bormann. Basti woont zelf in San Carlos de Bariloche en beweert zijn informatie te hebben van de passagiers aan boord van de Nazi-duikboten.
Een officieel document is het verslag van generaal Georgi Zjoekov (de commandant van het Sovjet-leger dat Berlijn bezette) aan het Kremlin. Hierin wordt gesteld dat Hitler en diverse Nazi leiders ontsnapt zijn, vermoedelijk naar Spanje of Argentinië. Dat is ook het gene dat Stalin op de Conferentie van Potsdam aan de Amerikaanse president Truman en Engelse president Churchill meldde. De conclusies van Basti zijn daarom dan ook niet zo heel erg onaannemelijk.
Basti’s boek bevat ook een foto van Haciënda Inalco. Het landgoed stond in de tijd van schrijven van het boek te koop. Inalco betekent in het inheemse dialect “in de buurt van het water” en is gevestigd in de buurt van Villa La Angostura, op de oever van het meer Nahuel Huapi, zestig kilometer in vogelvlucht ten noordwesten van San Carlos de Bariloche.
De foto hier boven is niet uit het boek afkomstig, maar is wel een foto van hostel Bahiá Inalco. Dit was het toevluchtsoord dat door de Argentijnse Nazi’s gekozen werd om Adolf Hitler en Eva Braun te verbergen. Deze verblijfplaats omringt door een dennenbos, kan alleen worden bereikt per boot of watervliegtuig. Waarschijnlijk ligt het op een eilandje in het meer vlak voor de oever van Inalco.
Ook wordt gesproken over de baai “Brazo Ultima Esperanza”, wat heel toepasselijk “De Laatste Hoop” betekent. Een goed argument voor deze verblijfplaats zou zijn, dat tot de zestiger jaren geen brug over de (met 300 meter lengte kortste rivier ter wereld) Correntoso aanwezig was. De weg hield voor die tijd in Villa La Angostura op. Estancia Inalco behoorde toe aan de Argentijnse zakenman Jorge Antonio, een van de vertrouwensmannen van president Juan Domingo Perón. Het gebouw van architect Alejandro Bustillo is in 1993 gerenoveerd.
Huisvesting Nazi’s
Abel Basti noemt in zijn boek de naam van de zoon Ludwig Freude; een Duits miljonair en bankier bij een dochteronderneming van de Deutsche Bank “Banco Alemán Transatlántico”. Zijn zoon was Rodolfo Freude. Rodolfo speelde blijkbaar een belangrijke rol in het huisvesten van de Nazi’s in Argentinië. Dit deed hij vanuit zijn hoedanigheid (sinds 1946) als secretaris van Perón . Tijdens dit Péron regiem werd Adolf Eichmann, die in 1960 even buiten Buenos Aires was, nog door Israëlische commando’s gegrepen. Dit feit op zich bewijst al dat er zich dus daadwerkelijk hoog geplaatste Nazi’s in Argentinië bevonden. Hij werd twee jaar later in Israël na een moeizaam proces geëxecuteerd. Moeilijk is natuurlijk te achterhalen of de executie daadwerkelijk is uit gevoerd. We moeten dat maar geloven. Net als we het zeegraf van Osama Bin Laden maar moeten geloven.
Volgens de maker van deze foto is dit Haciënda San Ramon (23.800 ha), maar het gebouw lijkt wel heel sterk op het bovenstaand bouwwerk van de Haciënda Inalco. Het boek concludeert dat Hitler ook in Haciënda San Ramón woonde, enige tientallen kilometers ten oosten van San Carlos de Bariloche, die toebehoorde aan het vorstendom Schaumberg-Lippe. Het laatste deel van deze achternaam is bekend in Nederland vanwege wijlen Prins Berhard van Lippe-Biesterfeld. In 1910 kocht het verre familielid van Prins Bernhard zur Lippe-Biesterfeld, de Duitse diplomaat en majoor SS-Obersturmbannführer Prins Stephan zu Schaumburg-Lippe, het twintig kilometer buiten Bariloche gelegen landgoed San Ramón aan.
Deze ‘estancia’ telt maar liefst 23.800 hectare en werd beheerd door baron Ludwig von Bülow. De baron bood in 1915 onderdak aan Wilhelm Canaris, het latere hoofd van Hitlers Abwehr. Canaris trok als tweede stuurman van de Duitse kruiser Dresden in naam van Keizer Wilhelm II in 1914 (Eerste Wereldoorlog) ten strijde tegen de Britten op de Falkland eilanden. Hij werd gevangen genomen in Chili, maar wist vervolgens met een paar vertrouwelingen te ontsnappen naar San Carlos de Bariloche. Daar kreeg hij een warm welkom en gedurende enige maanden in 1915 onderdak bij baron Von Bülow in de estancia San Ramón. Het was het eerste omheinde landgoed in de regio.
Prins Bernhard
Prins Bernhard was net als zijn broer Aschwin lid van de NSDAP. Prins Bernhard werd SS’er, zijn broer werd lid van de Brandenburgers. Dat was een commando-eenheid van de Duitse militaire inlichtingendienst Abwehr. Voor die zelfde Abwehr werkten Bernhards moeder Prinses Armgard en haar vriend kolonel Pantchoulidzew. Prins Aschwin zur Lippe Biesterfeld onderhield in de oorlog ondermeer via de Argentijnse ambassade in Berlijn contact met zijn broer Prins Bernhard.
Op de afbeelding is Estancia San Ramón ingetekend. Klik op de afbeelding voor een vergroting. Het gele gebied is heel de estancia San Ramón.
In 1926 ging het landgoed over in handen van de familie Gustav Lahusen uit Bremen. In 1987 kocht Suchard het terrein, de nieuwe eigenaar Klaus Jacobs komt oorspronkelijk ook uit Bremen en is genationaliseerd tot Zwitser.
De families Oranje en Zorreguieta
Van de oorspronkelijk Duitse Prins Bernhard is bekend dat hij de hele wereld zonder vliegbrevet rond vloog en verbonden was met het Nazisme. Zo kwam hij dan ook meer dan eens in Bariloche terecht, waar hij verbleef in het duurste hotel van Argentinië Llao Llao. In Bariloche ontmoette hij regelmatig Jorge Zorreguieta, de vader van Prinses Maxima. Nog altijd gaan Koning Willem Alexander en Koningin Maxima (zie hier) graag skieën bij San Carlos de Bariloche op de berg Cerro Catedral. Tot 1996 had Jorge hier een vakantiehuisje wat is uitgebrand, nu heeft hij naar verluid een vakantiehuis in Esch.
Martin Zorreguieta is een broer van Koningin Maxima en zoon van María del Carmen Cerruti en Jorge Zorreguieta en beheert in Villa La Angostura zijn restaurant Tinto Bistro. Het restaurant ligt op zo’n zeven kilometer van Inalco. De door Duitse nonnen aan de Colegio Mallinckrodt in Buenos Aires opgevoede Koningin Maxima werkte in haar vorige vrijgezellenleven voor de Dresdner Kleinwort Benson bank en net als eerdergenoemde Ludwig Freude voor de Deutsche Bank. De familie Zorreguieta heeft blijkbaar een voorliefde voor alles wat Duits is.
In 2009 kocht Koningin Maxima deze estancia voor haar broer Martin Zorreguieta.
Aan het begin van 2009 kocht Koningin Maxima en haar familie voor twee en half miljoen euro het vijftienhonderd hectaren grote landgoed Estancia “Pil Pil Cura” van Kevin Wesley voor haar broer Martin Zorreguieta. De ouders van Martin en Maxima zouden hebben gezocht naar iets passends. De zoektocht kan met hun familienetwerk niet moeilijk of langdurig geweest zijn. Op 1 februari 2009 bezochten ze het landgoed Pilpilkura, vlak voor het vertrek voor een kort bezoek naar Antarctica. De kinderen bleven intussen bij opa en oma. Het grote landgoed past goed bij de familie Zorreguieta. Vader Jorge Zorreguieta was immers minister van Landbouw en Veeteelt tijdens het Videla regime (zie hier) en daardoor bestuurder van alle estancias en grootgrondbezitters in Argentinië. Estancia Pilpilcura is praktisch ‘buurman’ van estancia San Ramón.
Drie kilometer ten oosten van Villa La Angostura heeft de familie volgens de burgemeester de twee percelen lot 4 en lot 9 op Muelle de Piedra gekocht. Waarschijnlijk wordt op het ene perceel een nieuw huis voor Martin en zijn vrouw gebouwd en op het andere een nieuw vakantiehuisje voor de ouders van Martin en Maxima.
Aangezien estancia Pil Pilcura (zo goed als) tegen San Ramón aan ligt en even aangenomen dat de familie via aandelen in Inversora Roland en Jacobs AG eigenaar zijn van San Ramón, dan is er sprake van een aaneengesloten gebiedsuitbreiding van het territorium. De landgoederen samen vormen als het ware een nieuw vorstendom Zur Schaumburg-Lippe-Biesterfeld von Amsberg-Zorreguieta.
Bron: Kleun