Hoe langer je afstand neemt van de website van Micha Kat, die velen jaren lang de ogen dicht wist te smeren, hoe meer je zelf de moeite neemt om eens kritisch over zaken na te denken. De eigenschap van hittekogels van een vliegtuig, is dat ze na het afvuren bij een naderende hitte zoekende raket, deze raket van de hete motor afleiden. De raket zal de hittekogels volgen en dus van het vliegtuig afgewend worden. Dit zelfde effect hebben de door Micha Kat – gefinancierd door de familie Poot van het bedrijf Chipshol – opgetuigde websites gehad. Hierdoor werd steeds de aandacht gewend op alles en iedereen behalve op de spelers uit het kamp van de familie Poot. Ook de stichting de Roestige Spijker is nooit echt serieus onder de loep genomen.
Wat geen enkele krant of televisieprogramma zich blijkbaar ooit écht serieus heeft afgevraagd is de vraag “Hoe kan het dat de stichting de Roestige Spijker zich mocht voegen in een zaak die feitelijk niets met hen van doen had?” Ik zal u uitleggen wat ik bedoel middels een voorbeeld. Stel u voor uw buurman heeft de burgemeester ervan beschuldigd een dief te zijn en hij heeft hierover een artikel geschreven op internet. U vindt de burgemeester ook een dief en heeft daarover een YouTube filmpje gemaakt. Nu spant de burgemeester een rechtszaak aan tegen uw buurman, omdat hij dat smaad en laster vindt. Vervolgens gaat u naar die rechstzaak toe en vraagt de rechter of u zich in de rechtszaak van uw buurman mag voegen, omdat u bang bent dat u ook een smaad- en lasterzaak aan uw broek zult krijgen vanwege uw YouTube filmpje. Denkt u dat de rechter dit toe zal laten?
Denkt u daar maar eens goed over na. Het antwoord daarop is namelijk ‘nee’. De rechter zal zeggen: “Meneer, dit is een zaak tussen de burgemeester en uw buurman en dit staat volledig los van een mogelijke claim die u verwacht. Zolang de burgemeester u niet aanklaagt heeft u hier niets te zoeken en per definitie zijn dat dan twee losstaande zaken”
Zo vindt u op de website van de stichting de Roestige Spijker de volgende uitleg over de reden waarom zij zich mochten voegen in de zaak die Joris Demmink aanspande tegen Koen Voskuil, journalist van het AD. De advocaat van Joris Demmink, genaamd Harro Knijff, eiste een schadevergoeding van € 100.000 wegens de publicaties van oktober 2012 waarin Demmink in verband wordt gebracht met een prominente Haagse jongenspooier. En nu komt het mooie [citaat] De beschuldigingen staan overigens geheel los van de inhoud van de documentaire ‘Dutch Injustice’, maar het is voor te stellen dat Demmink een soortgelijke claim bij de stichting zou willen neerleggen.
Dit zijn juridisch gezien twee compleet losstaande zaken. Het is vergelijkbaar met de buurman die de burgemeester voor dief uitmaakte in een artikel op internet en u zelf die een filmpje maakt over diezelfde burgemeester. U publiceert dan wel allebei over het zelfde onderwerp, maar het zijn simpelweg juridisch gezien twee losstaande kwesties. U bent twee verschillende rechtspersonen.
Nu is het argument dat wordt aangedragen als reden dat de Roestige Spijker zich wilde voegen in de bodemprocedure van Demmink tegen het AD, dat de Roestige Spijker wilde weten of zij wel verder mochten gaan met de verspreiding van hun YouTube filmpje ‘Dutch Injustice’. Zij zouden zeker willen weten of zij niet in aanmerking komen voor smaad en laster. Daar begon het zand in de ogen smeren al. De bodemprocedure was dus aangespannen tegen het AD in verband met smaad en laster (onder een schadevergoeding van € 100.000,-), maar dat hele onderwerp is niet eens aan de orde geweest. De stichting de Roestige Spijker zou zich dus in de zaak hebben willen voegen om een “verklaring voor recht” te verkrijgen, waarin de rechtbank verklaart dat de verspreiding van het filmpje geen smaad en laster bevat.
Wanneer wordt die zaak van het AD dan behandeld? Eens en te meer wordt aangetoond dat we hier te maken hebben met een soap van heb ik jou daar en dat beide kampen daarin volledig het spel mee spelen. De rechtbank doet iets wat volgens mij nog nooit in de geschiedenis is voorgekomen, namelijk een andere partij in een zaak voegen die graag wil weten of zij dan ook niet mogelijkerwijze smaad en laster hebben gepleegd.
Veel interessanter wordt het als we gaan kijken waar de stichting de Roestige Spijker eigenlijk bang voor is. Ze zijn bang voor een claim van € 100.000,- als gevolg van smaad en laster voor het verder verspreiden van het filmpje Dutch Injustice. Weet u hoeveel geld deze stichting heeft uitgegeven? Alleen al in 2013 gaf Jan Poot 4 miljoen uit. Aan tafel in de rechtszaal zaten steeds minstens 3 man. Wat denkt u hoeveel die kosten? De angst voor de claim van een ton zorgt er dus voor dat de familie Poot nog veel meer geld uitgeeft dan de relatief kleine claim die ze mogelijk te wachten staat. Snapt u het nog?
Steeds meer wordt duidelijk dat dit showproces bedoeld is om de deal tussen de Nederlandse staat en de familie Poot te maskeren. Dat mag wat kosten. Tenslotte gaat het waarschijnlijk om 20 miljard. U wordt zoet gehouden met een langgerekte soap terwijl er sprake is van vele miljarden die de Nederlandse burger hard nodig heeft om het hoofd boven water te houden.
Bron linkvermeldingen: de Roestige Spijker, Haagscomplot, Volkskrant.nl