Hoe kan het toch dat bij dit soort ingrijpende gebeurtenissen als de vermeende moord op Jo Cox familieleden geen traan naar voren weten te toveren. Kijkt u zelf maar even op onderstaand filmpje hoe de zus van Jo Cox van een briefje moet voorlezen tijdens een herdenking in Bristall. Ze doet dit wel op een hele frivole en haastige manier; alsof het een moetje is. Op het gezicht van de ouders is geen traan te herkennen in tegenstelling tot een glimlach. Alleen de verslaggeefster praat de zaak emotioneel, maar de beelden spreken anders: alleen maar onderdrukte glimlachen. Opmerkelijk ontbrekende personen: de man en kinderen van Joe Cox. Misschien is het wat lastig om kinderen in dit toneelspel mee te voeren.
Het is de psychologische weerstand die mensen hebben om te…