Steeds meer wetenschappers beginnen te stellen dat ons universum een simulatie is. Ook de bekende band Muse is sterk op dit onderwerp gefocust met haar laatste album. En als iets mainstream begint te worden, beginnen veel waarheidszoekers al gauw achterdochtig te worden. Mijn conclusie is dat de ontwakende mens zich bewust moet worden van het feit dat we in een simulatie leven, om ze zo de singulariteit in te kunnen lokken. Die singulariteit, als voortvloeisel van het transhumanisme, belooft ons namelijk om scheppers van onze eigen simulatieve universa te worden. Daarom is het wel nuttig om de ontwakende mens in dat vangnet te trekken.
Voor nieuwe lezers van deze site klinkt het waarschijnlijk nogal far fetched om te beweren dat we in een simulatie leven. Dat klinkt voor iets van doorgeslagen spirituele New Agers of het klinkt als iets voor Star Wars liefhebbers en mensen die graag naar SciFi films kijken. De gemiddelde mens zal denken: “Wat een onzin, hoe kan dat nou. Alles wat je ziet, hoort en ruikt is gewoon realistisch. Het zijn niet een soort hologrammen ofzo. Wat een flauwekul!” Die lezers raad ik aan om eerst eens deze artikelen reeks (van onder naar boven) te lezen. Dit artikel is vooral bedoeld voor mensen die al wat dieper in dit onderwerp zitten.
Toch is de nodige scepsis meer dan logisch en het is ook logisch om te denken dat het concept van een simulatie meer een soort spirituele beeldspraak is. Die gedachte verandert echter zodra je eens een microscoop pakt en materie onder de loep gaat nemen. Hoe sterker je microscoop, hoe meer je erachter komt dat alles wat vaste materie is, van molecuul tot atoom, eigenlijk helemaal niet zo vast is. Je komt er bijvoorbeeld achter dat er een hele hoop loze ruimte zit tussen de kern van een atoom en de elektronen; die er in banen omheen cirkelen. Pak je dan wat andere meetapparatuur in ruil voor de microscoop, dan komt je nog achter een hele andere ongeloofwaardig klinkende conclusie. Pak je namelijk de apparatuur die natuurkundige Niels Bohr gebruikte en voer je het double slits experiment uit, dan blijkt dat zelfs elk vast deeltje feitelijk een golfbeweging is voordat het waargenomen wordt. Je komt er zelfs achter dat materie uit een soort (wat ze noemen) ‘superpositie’ komt door waarneming. Die ‘superpositie’ lijkt als het ware een soort broncode te zijn, zoals de broncode van een Playstation game al op de CD gebrand staat en alleen door de input van de speler vertaald wordt op het scherm. Dat is helemaal een duizelingwekkende conclusie!
Dus materie bestaat helemaal niet totdat het waargenomen wordt. “Nou, dan moet je wel echt een doorgedraaide complotdenker zijn om dat te geloven“, zult u nu misschien denken. Nee, dat is gewoon keiharde wetenschap. Het is dus geen geloof, maar een resultaat van een experiment dat wel honderden keren herhaald is en dat zelfs Albert Einstein compleet van zijn stuk bracht.
Persoonlijk ben ik er achter gekomen dat dit experiment aantoont dat onze realiteit (alles wat we als tastbaar kunnen aanraken en zien) zich pas materialiseert als er een waarnemer is. Dat wil zeggen dat ook onze lichamen en het brein behorende bij dat lichaam, pas materialiseert als gevolg van waarneming. Het is dus niet ons brein of het zijn niet onze gedachten die waarnemen, nee er moet een externe waarnemer zijn.
Dat doet denken aan computergames of PlayStation games, waarbij jij de controller in je handen hebt en de avatar in het spel waarneemt. Mijn conclusie is dat er inderdaad sprake is van een externe waarnemer. De meest bekende term voor deze waarnemer wordt in de religies ‘de ziel’ genoemd. Laten we voor het gemak die term overnemen en stellen dat de ziel de waarnemer is die er voor zorgt dat de broncode zich materialiseert als gevolg van de keuzes van diezelfde ziel. Daarbij is het belangrijk om in gedachten te houden dat er allerlei factoren zijn die bepalen wat er zich materialiseert, zoals in er een multiplayer online game allerlei factoren zijn die van invloed zijn op wat er zich op het scherm vertoont. Ten eerste is het de broncode van het spel dat de kaders zet. Ten tweede zijn er andere spelers in het spel die allerlei keuzes en bewegingen maken. Ten derde heb je wellicht nog te maken met avatars behorende bij het spel die een rol spelen in de game en ga zo maar door.
Om dit concept – dat de ziel de waarnemer in een multiplayer game is – te kunnen bevatten, moet je dus eerst begrijpen dat het double slits experiment bewijst dat materie niet bestaat als het niet waargenomen wordt. U en ik, deze aarde, de stoel waarop u zit, het universum waarin u leeft; het bestaat allemaal niet als het niet waargenomen wordt. Net zoals de Playstation game niet bestaat als u niet naar het scherm kijkt en even naar buiten loopt of de Playstation uit zet. Toch staat alle code al op de CD gebrand. En bij een online multiplayer game staat het gehele programma al in the cloud op de centrale server. Toch ziet u het niet als u het spel niet aanzet. Het vereist dat u uw scherm aanzet en de controller (joystick) in de hand neemt en begint met spelen. Pas dan verschijnt er iets op uw scherm. De code staat echter al die tijd al op de centrale server; ook als u niet kijkt. Het materialiseert zich echter pas op uw scherm als uw scherm aanzet en er naar kijkt. Deze realiteit materialiseert zich ook pas als we het waarnemen. Als die waarnemer de ziel is en de code staat ergens in the cloud, dan begint u langzamerhand het idee te bevatten.
Het is belangrijk om te begrijpen dat wanneer je de waarnemer bent, dit niet betekent dat je passief bent. Als jij je Playstation spel observeert, ben je degene die aan de controller zit. Het besef dat je de waarnemer bent in plaats van de avatar in het spel, impliceert dat je daadwerkelijk actief met het spel bezig bent. Je zit immers aan de controller; je hebt de joystick (voor de PacMan-generatie onder ons) in je handen.
Om het idee van de simulatie dus echt goed te begrijpen, moet u de kwantumfysische experimenten goed begrijpen. Het begrip ‘superpositie’ en – wat men noemt – het uit superpositie komen van de informatie als gevolg van waarneming, is dus hetzelfde als het ‘uit de centrale server komen’ van het beeld op je scherm bij een online multiplayer game. De code staat al op de server. Het programma heeft alle mogelijke keuzeopties in zich. Het is afhankelijk van (onder meer) uw keuzes, hoe het beeld zich op uw scherm manifesteert. Als je met de controller het hoofd van de avatar in het spel naar links draait, zie je de wereld links. Die materialiseert zich dan uit de programmacode op uw scherm. Die code is al geschreven en voldoet aan een basis set aan regels behorende bij het spel. Het beeld wat u ziet komt uit ‘superpositie’ (uit ‘alle mogelijke opties’ die het programma in zich heeft) als gevolg van uw bewegingskeuze.
Omdat u zich echter in een multiplayer spel bevindt, is het wel nuttig dat uw waarneming hetzelfde is als die van alle andere spelers. Daarvoor heeft de bouwer van deze simulatie het principe van kwantumverstrengeling bedacht. Toen ik dit principe ging onderzoeken vroeg ik mij af of dit ook in de online game-industrie terug te vinden zou zijn. Wat bleek? Google heeft een platform opgericht voor online augmented reality games. Binnen dit platform hebben zij het principe van ‘cloud ankering’ geïntroduceerd. Dit principe van ‘cloud ankering’ biedt feitelijk hetzelfde aan de programmeurs van simulaties als datgene wat ‘kwantumverstrengeling’ doet. Leest u dit artikel om dat in meer detail te leren begrijpen.
Als je dus de kwantumfysische verschijnselen bestudeert kun je eigenlijk niet anders dan concluderen dat ons universum een simulatie is. In meerder artikelen heb ik onderbouwd dat het er op lijkt dat er 1 architect/bouwer van deze simulatie is: Lucifer.
Je zou dus kunnen zeggen dat onze lichamen en ons brein te vergelijken zijn met een avatar in een Playstation game; Lucifer’s Playstation game. Kijken we even naar de huidige stand van zaken op technologische gebied, dan lijkt het erop dat we op het punt staan om via de breinconnectie en de nanotechnologie langzamerhand in cyborgs te veranderen, waarbij ons lichaam en brein full time aan het internet komen te hangen. We worden als het ware in the cloud verbonden met de centrale servers van de grote bedrijven als Google en Facebook. Google’s technisch topman Ray Kurzweil beweert dat we rond 2045 kopieën van onszelf kunnen maken, maar ook digitale werelden kunnen creëren die niet van echt te onderscheiden zijn. Het einddoel is zelfs dat we onze biologie volledig vaarwel zeggen en in digitale werelden verder gaan leven. We kunnen als het ware scheppers worden van onze eigen universa. Deze universa zullen we als levensecht kunnen gaan ervaren. Feitelijk biedt de technologische stand van zaken ons dus de optie aan om scheppende goden te worden. Dat klinkt best aantrekkelijk en gezien de technologische ontwikkelingen kunnen we verwachten dat dit best een redelijk aannemelijke toekomstvisie is.
Persoonlijk kies ik toch liever niet voor de singulariteit, omdat ik de bouwer van deze Luciferiaanse simulatie al niet vertrouw en omdat mijn simulaties dan altijd afhankelijk zullen zijn van het mainframe waarop die draaien. En ik vertrouw Google niet, maar ik vertrouw ook de bouwer van deze simulatie (Lucifer) niet.
Onderzoeker Wes Penre en zijn partner Ariel Glad, die ik zijdelings volg, beweren dat wij de Luciferiaanse simulatie kunnen verlaten via een soort matrix grid, waarna we in het Orion universum terecht komen. Zij beweren dat de Luciferiaanse simulatie (het Luciferiaanse universum) slechts een 4% kopie is van dat Orion universum; wat zij ook wel de KHAA noemen. Zonder op al de door hen gebruikte termen in te gaan, lijkt het me wel nuttig om eens naar deze theorie (gebaseerd op uitgebreide en goed gedocumenteerd onderzoeksinformatie) te kijken. Zij beweren dat dit Orion universum eveneens een simulatie is, maar dat het een veel mooiere en grootsere simulatie is, waarin een moeder koningin de baas is. Ook beweren zij dat we binnen dat universum weer scheppende goden zullen zijn, waarbij we onze eigen simulaties kunnen creëren. Het komt er feitelijk op neer dat er dus in dat concept eveneens sprake is van een simulatie. Lucifer’s simulatie draait dan feitelijk in deze KHAA simulatie. Alleen de simulatie van Lucifer is iets minder sophisticated en slechts een 4% kopie van dat van de KHAA.
Gesteld dat dit ‘de waarheid’ representeert en gesteld dat hun forensisch spoor tot de juiste conclusies heeft geleid, dan nog is er sprake van een simulatie binnen een simulatie en dan nog krijgen we feitelijk dezelfde opties aangeboden dan die we krijgen in Ray Kurzweil’s singulariteit. Alleen gaan we er dan vanuit dat de moeder koningin van de KHAA iets sympathieker is en dat dat systeem minder corrupt is. Would you take your chances?
Na enige discussie met beiden blijkt dat zij wel degelijk vinden dat ook het door hen veronderstelde KHAA/Orion systeem een simulatie is, maar zij stellen zich op het standpunt dat het juist goed is om in simulaties te leven, omdat dit onze ziel de nodige ervaringen en uitdagingen oplevert. Bekijkt u in dat kader onderstaande video en de daaronder geplaatste reacties eens.
In elke discussie over dit onderwerp bemerk ik dat het steeds nuttig is om écht te begrijpen dat het concept van een simulatie geen beeldspraak is, maar zuiver letterlijk genomen moet worden.
Mijn stelling is dat zowel de Luciferiaanse simulatie als (de veronderstelde) KHAA-simulatie gecorrumpeerd zijn. De Luciferiaanse simulatie draait immers in de KHAA simulatie (als ik het spoor van Wes Penre en Ariel Glad volg) en ook in de KHAA zouden oorlogen plaats vinden. Nu zou je er dan toch voor kunnen kiezen om naar dat KHAA/Orion systeem te gaan, simpelweg omdat het zo lokt of misschien wel omdat het interessant is dat het een matriarchisch systeem is.
Mijn standpunt is dat je er altijd voor kunt kiezen om een simulatie te beleven, maar dat het de kunst is om je er niet mee te vereenzelvigen, net zoals je jezelf niet zo moet gaan vereenzelvigen met de avatar in je Playstation game, dat je vergeet wie je bent. Dat wil echter niet zeggen dat je er niets van kunt leren. Het idee dat het beleven van simulaties bedoeld is om de ziel te trainen, is echter zeer aannemelijk. We kunnen er dus voor kiezen om verder te verdwalen in simulaties en zo compleet te vergeten dat we de waarnemende ziel zijn. De kans dat dit gebeurt is groot. Wanneer we ervoor kiezen om in de singulariteit op te gaan (waarbij we scheppers van onze eigen universa kunnen worden op Google’s cloud mainframe) zullen we waarschijnlijk nog meer vergeten wie we zijn (de ziel). De kans dat dit gebeurt is net zo groot als we voor de KHAA/Orion simulatie kiezen. Ook in die simulatie kunnen we scheppers van onze eigen simulaties worden, dus voor je het weet verlies je jezelf volledig.
Is het niet veel slimmer om het besef te behouden dat we waarnemende ziel zijn en dus terug te keren naar de oorsprong? Wellicht mogen we dan het diploma in ontvangst nemen, waarbij we geslaagd zijn voor deze uiterst gemene en pijnlijke Luciferiaanse simulatie, die ook nog eens draaide in een andere (KHAA/ Orion) simulatie (en ook nog eens multi-dimensionaal in zichzelf was).
Zijn we dan misschien afgestudeerde scheppers met een diploma op zak?
De kernvraag blijf natuurlijk waar ‘de oorsprong’ zich dan bevindt en hoe die eruit ziet. Wie heeft die oorsprong dan weer geschapen en wie is daar de baas van (en wie heeft die dan weer geschapen)? Het doet keer op keer denken aan de Hollywood film Inception, waarin de titanium tol steeds als indicatie diende voor de vraag of je nog in een simulatie laag zat of juist in de ‘originele wereld’. Die tol bleef keurig draaien in de simulatieve werelden waarin de wet van de zwaartekracht niet in het design zat. Dit was een indicatie dat je nog steeds in een simulatie zat.
Ariel Glad geeft, in de comments onder de video, aan dat ze de ervaring van alle uitdagende nieuwe simulaties die er te bouwen zijn vanuit het KHAA systeem niet zou willen missen. Ik kan me voorstellen dat, als je je eenmaal blindgestaard hebt op dat KHAA systeem, je er dan ook graag naartoe wilt. Ik weet niet of daarin een rol speelt dat het een matriarchisch systeem is en dat dit daarom wellicht erg lokt (omdat de Luciferiaanse simulatie vooral patriarchisch systeem was). Het valt echter op dat de Luciferiaanse simulatie steeds meer aan het transformeren is richting dat matriarchische of richting het gender neutrale systeem van de KHAA. Dat zet te denken.
Mijns inziens hoef je bepaald niet bang te zijn voor het gebrek aan uitdaging vanuit de originele laag. Als je echter geslaagd bent voor de test van deze – best wel negatieve – Luciferiaanse simulatie en niet verleid wordt tot de volgende simulatie, dan krijg jij misschien wel je scheppers-certificaat en wordt je de schepper van nieuwe simulaties, waarin je er dan wel voor zorgt dat je de geleerde lessen tot uitdrukking brengt. Waarschijnlijk ga je er voor zorgen dat de spelers zichzelf niet in allerlei dualistische strijd verliezen en ook geen last hebben van ziekte, oorlogen, sterfte en zo meer.
Zodra je je bewust wordt van het feit dat een simulatie alleen uit superpositie komt door de waarneming van je ziel, kun je eigenlijk niet anders dan terug gaan naar je origineel, tenzij je willens en wetens toch liever in een simulatief universum blijft. Feitelijk kun je dan kiezen tussen het blijven in deze Luciferiaanse simulatie (en gaan voor het transhumanisme en de singulariteit) of het gaan naar de simulatie waarin deze Luciferiaanse simulatie draait: het KHAA/Orion systeem (er vanuit gaande dat deze veronderstelling van Penre en Glad klopt). Maar je kunt natuurlijk ook gaan naar de oorsprong en alle eventuele simulatieve lagen die daar nog tussen zitten overslaan. Hoe doe je dat dan?
Het besef dat je de waarnemer bent (nee, niet een passieve waarnemer, maar een deelnemende waarnemer) zorgt ervoor dat je de simulaties gaat herkennen en je gaat beseffen dat je ziel bent. Je bent pas een geslaagde ziel als je je originele zelf herkent: afgestudeerd schepper. Door dat besef ben je er als het ware al uit (terwijl je avatar-lichaam de simulatie nog wel beleeft).
6 Comments
Martin, finally translator worked my fault my Google chrome settings we’re to translate to dutch.lol
So thanks so much for this artical I will read it a couple more time then Post,thanks for all you do brother I appreciate you..Nick Lowe
Sorry I meant to say my Google translator settings were only in Dutch, my fault,it was set English to dutch.lol
Thanks Nick, you’re very welcome
“The THOUGHT PROCESS initiated the illusion by conjuring up a WORD, which is a SOUND. This sound VIBRATES and vibration is ENERGY. Energy GLOWS and glowing is LIGHT!. Light is made manifest by the FEMALE ELECTRONS that create the VIBRATION as they CIRCLE the PROTON and NEUTRON within the NUCLEUS. This THOUGHT PROCESS is the manipulation or conjuring up of MATTER one molecule at a time. However, MATTER is not REAL, just a THOUGHT that creates ENERGY, that GLOWS and appears as everything 3 DIMENSIONAL according to whatever shape was THOUGHT.
The luciferian thinkers are all about deceit and required a multitude of deceitful ‘fronts’. The egregore’s pattern of instilling confusion is meant to confound anyone trying to make sense of the confusion. We are swirling about, grasping for reality, and only left in AWE and WONDER. This AWE or AHHHS, is the OZ, and the wizard is the luciferian egregore.
Of course, the luciferian mindset, the THOUGHT PROCESS, created the corruption and ignorance in the first place, and will now step in with the ENVIRONMENTAL GREEN MOVEMENT to clean everything up, in the fashion of a Messianic Saviour. Hoping, of course, that the illusory body of humanity will continue focusing on their illusory lives, and totally miss the REALITY of who we really are. Who we are, is the wisdom eternal Paradise State, and its this state that the luciferian egregore group of thinkers desire to control perpetually.”
Source: https://illuminatimatrix.wordpress.com/34-luciferian-blueprint-old-worldnew-world-indiaindiansindianamooncow-rabbitswabbits-bugs-bunny-hiawatha-higher-water-hawaii-iowa-highway-eye-way-iroquois-eye-rock-wate/
This is a great addition to your works and provides a good safety net for me.
I could see the trap if one goes in with spiritual blinders,thinking we’re free,when in fact we may have gone from a patriarchal system to a matriarchal system,this could be a sanbox or bounus level,where missleading
Us Into a blissful co creator experience,where one could become lost again,
Identify and forget…I’ll use my intuition and decernment here,duble slits and
Wes’s idea, hopefully this is not the case but coming from this trap,we have to be aware….
MindSupply great comment,green movement.l love it.lol