Binnen onze 3-dimensionale wereld, althans de wereld zoals wij die met onze ogen in 3D waarnemen, kunnen we dimensies wiskundig definiëren, maar hoe zit dat met spirituele dimensies? Wat betekent het begrip dimensie in de spirituele of religieuze wereld? In dit artikel vindt u een uitgebreide uitleg en ik durf te wedden dat het u na het lezen van deze praktische voorbeelden glashelder zal zijn! Ook als u denkt dat u het allang weet en u het dus helemaal niet hoeft te lezen, raad ik aan toch nog even uw nieuwsgierigheid de vrije loop te laten. Misschien krijgt u wel een eureka moment, terwijl u dacht dat dit onderwerp al gesneden koek voor u was.
In ‘het verhaal van de platlanders‘ lichtte ik toe hoe je binnen onze ‘realiteit’ het verschil tussen 2D en 3D kunt zien. Een tweedimensionaal wezen heeft bijvoorbeeld geen enkel begrip van de vormen genaamd bol of kubus. Die vormen worden in de tweedimensionale wereld heel anders waargenomen. Een bol die door een plat vlak valt wordt waargenomen als een stip die plotseling verschijn, uitdijt tot streep, om weer smaller te worden tot stip en vervolgens weer te verdwijnen. Tweedimensionale wezens zouden in hun platte wereld dus een tijdsbeleving hebben van een stip, uitdijende streep, kleiner wordende streep, stip en weer helemaal niets. Dat zou hun tijdsbeleving zijn van de bol. In de driedimensionale wereld is de bol er echter al voordat hij door het platte vlak valt, tijdens en ook daarna. Zowel de tijdswaarneming van de bol, als de vorm, zijn anders voor de tweedimensionale wezens als voor de driedimensionale persoon die de bol door het platte vlak laat vallen. We kunnen deze dimensionale verschijnselen wiskundig berekenen. Zo zouden we wiskundig kunnen berekenen hoe de driedimensionale weergave van een vorm in de vierde dimensie er uit zou moeten zien. We kunnen er ons alleen geen voorstelling bij maken, omdat ons brein beperkt is tot driedimensionaal denken en onze waarneming hiertoe tevens beperkt is.
Mocht het u al duizelen voor de ogen, door deze korte introductie, dan wil ik u graag introduceren in een andere manier van naar dimensies kijken. Er wordt immers vaak gesproken over dimensies in bijvoorbeeld de spirituele wereld, maar als we dat in het wiskundig perspectief zouden moeten zien, gaat het ons al snel duizelen voor de ogen. We kunnen ons daar visueel immers niets bij voorstellen. We kunnen hooguit een vergelijk maken met bijvoorbeeld de reuk van een hond, die sterker is dan de onze, waardoor hij meer waarneemt dan wij of we kijken naar het door onze ogen waargenomen lichtspectrum en dat wat door apparatuur kan worden gemeten en erkennen een groot verschil. Ook kunnen we het voorbeeld aanhalen van WiFi of andere draadloze netwerken, waarin zich een datastroom bevindt die op onze mobiele telefoons kan worden zichtbaar gemaakt, maar waar onze ogen, oren, onze reuk of tast helemaal niets van meekrijgen. Dat zou een beetje een idee geven van ‘andere dimensies’. Ik wil het echter graag even in heel een ander perspectief voor u plaatsen.
Allereerst wil ik u dan even kort kennis laten maken met de huidige technologische stand van zaken. Daarin is het belangrijk om te weten dat we aan de vooravond staan van een grote sprong op het gebied van smartphones. Elon Musk zei het al: “We gebruiken nu nog een lage bandbreedte om te communiceren met de grote hoeveelheid informatie die het internet ons biedt, omdat we gebruik maken van onze ogen, oren en onze vingers om de het apparaat te bedienen dat we grote delen van de dag in onze hand houden“. Dat kan in de nabije toekomst anders, omdat de ontwikkeling bijna zover is om ons brein online te brengen. In plaats van dat onze ogen dan al die informatie letter voor letter moeten lezen, kunnen hele stukken kennis, rekencapaciteit en geheugen aan ons brein toegevoegd worden tegen een veel grotere bandbreedte. Dit omdat we die trage ogen, en de vertaalslag die daarvoor in het visuele centrum in ons brein nodig is, er tussen uit halen. Sceptici zeggen dat het nooit zover zal komen, omdat het simpelweg onmogelijk lijkt om alle neuronen te koppelen aan een draadloos netwerk. Ik stel me op het standpunt van ‘wait and see’ en ga ervan uit dat Elon Musk DARPA’s frontman is die dergelijke technologie gefaseerd op de markt mag brengen. Laten we voor de gedachteoefening met betrekking tot mijn uitleg over hoe dimensies werken, er even vanuit gaan dat deze technologie er binnen nu en 5 jaar (en mogelijk zelfs eerder) is.
Het is belangrijk om alvast te leren begrijpen wat de complicaties van een dergelijke technologische sprong zullen zijn. We hebben het dan feitelijk over ‘a small step into the brain, but a giant leap for humanity‘, omdat we dan al snel richting een situatie gaan die we herkennen uit de filmtrilogie The Matrix, namelijk die waarbij we in 1x informatie in ons brein kunnen downloaden. Je kunt dan inderdaad met de snelheid van het netwerk (wat dan al 5G zal zijn) de benodigde data downloaden om helikopterpiloot te worden of om kungfu te leren. Je geheugen heeft alle motorische informatie behorende bij die zaken, gedownload. Je kunt dat dan in je langetermijngeheugen plaatsen, zodat het als het ware een tweede natuur wordt.
Natuurlijk zal deze technologie gefaseerd geïntroduceerd moeten worden, omdat we anders een te groot shockeffect in de maatschappij zullen krijgen. En natuurlijk zal de introductie van dergelijke technologie verlopen via de behoefte aan het oplossen van ziektes als alzheimer, maar uiteindelijk zullen waarschijnlijk social media helpen om het grote publiek te laten gewennen aan deze technologie. We kunnen dan bijvoorbeeld herinneringen met elkaar delen op Instagram (of nieuw te ontwikkelen platforms). We kunnen elkaar dan onze dromen sturen en misschien mogen de rijken der aarde zelfs wel alvast wat extra geheugen in the cloud kopen bij Google, zodat afstuderen een stuk makkelijker wordt. We gaan natuurlijk niet in 1 keer alle poorten open zetten.
Bekijk in dat kader eens op Netflix Black Mirror seizoen 1 aflevering 3
Ook de porno- en game-industrie zullen vermoedelijk een grote drijvende kracht zijn in de introductie van deze revolutionaire technologische stap. We zien dit nu al gebeuren met seksrobots, waarvoor zelfs al bordelen geopend zijn. De game-industrie is zich nu al aan het voorbereiden op deze wereld vol nieuwe mogelijkheden.
We kregen al een voorproefje in wat er gaat komen via Google glass, Microsoft Hololens en andere brillen die een laag over de echte waarneming projecteren. Augmented Reality (AR) noemen we dat. Als ons brein straks online is, kun je de ogen er als het ware tussenuit halen. Je kunt dan de waarneming realtime aanpassen, door datgene wat je ogen waarnemen te overschrijven of er een laag overheen te leggen. Diegenen met toegang tot ons visuele centrum, kunnen dan dus van alles uithalen met onze zintuiglijke`waarneming. Als je bijvoorbeeld naar een publiekelijk toilet gaat, waar doorgaans de geur niet al te prettig is, kun je dat centrum in je hersenen een andere geur doen ruiken. Je kunt feitelijk elke zintuiglijke waarneming rechtstreeks in het brein prikkelen. Dit zal wellicht vooral eerst aangeboden worden aan mensen met bijvoorbeeld depressie of andere aandoeningen. Wat is er nu mooier dan dat je bepaalde psychologische gevoelens kunt overschrijven. We gaan dus vermoedelijk een stapsgewijze introductie zien, maar houdt u ondertussen even vast wat er theoretische gezien allemaal mogelijk gaat worden.
Bekijk in dat kader eens op Netflix Black Mirror seizoen 3 aflevering 5. Ook seizoen 4 aflevering 2 is in dat kader nuttig om eens te bekijken.
De hier op de site veel genoemde Ray Kurzweil, directeur technische ontwikkelingen bij Google en tevens filosoof en uitvinder, spreekt in veel van zijn presentaties over de mogelijkheden die deze ontwikkeling zal bieden. De grootste mogelijkheid is die waarbij dus alle zintuiglijke prikkeling in ons brein geprojecteerd kan worden en we dus in simulatieve werelden kunnen gaan leven. We kunnen dan dus letterlijk alles op het gebied van zicht, gehoor, tast, reuk en smaak rechtstreeks in ons brein projecteren. Het is wel handig dat dit niet gebeurt als u midden op een kruispunt in Amsterdam staat, maar als u relaxt in een stoel zit of u zich in een afgesloten ruimte bevindt. Zo kunt u lekker rustig een gehele nieuwe wereld ervaren. Alles op het gebied van wat je zintuiglijk waarneemt, voelt dan zo levens echt dat het net is als in de echte wereld. Je kunt zelfs de zwaartekracht in het brein simuleren. Denk even aan de film Avatar, maar dan zonder al die blauwe poppetjes. Het kan zo echt lijken als uw huidige waarneming.
We zijn dan technologische gezien op het punt beland waarbij wij mensen simulaties kunnen gaan bouwen die niet van echt te onderscheiden zijn. Als je nu al een liefhebber van Playstation Games bent en soms geneigd bent je volledig in zo’n spel te verliezen, wacht dan even tot het moment waarop de breinconnectie er is, want de games die je dan kunt gaan beleven laten je echt door de jungle lopen en als je dan je wapen leeg schiet, zie je de kogels echt uit je wapen vliegen, je voelt de terugslag en hoort de knal. Ook zie je je vijand echt bloeden en eigenlijk wordt alles zo echt als in het echt. De games van de toekomst laten je alles echt ervaren. We zijn dan op het punt beland dat we multiplayer games kunnen gaan bouwen die niet meer van echt te onderscheiden zijn. Als mensen zich nu al op een 2D scherm neigen te verliezen in een spel en soms dagen achtereen achter hun scherm zitten, hoe zal dat dan straks zijn als de games levensecht worden!? Wat als we ook hele mooie en positieve simulaties aangeboden krijgen. Wat als we hele verleidelijke simulaties aangeboden krijgen?
We zijn er nog niet. Voor een goed begrip van de term ‘dimensie’ moeten we nog even een stap verder gaan. Stelt u zich voor dat een groep studenten wordt geselecteerd om een jaar lang in een simulatie te gaan leven. Alles wat ze waarnemen en ervaren wordt rechtstreeks in hun brein geprojecteerd. Laten we er voor het gemak (en hypothetisch gezien) eens van uitgaan dat hun originele lichamen nanotechnologisch gemodificeerd zijn, zodat hun huidcellen zonlicht om kunnen zetten in brandstof voor het lichaam en zodat ze geen afvalstoffen meer uit hoeven te stoten. Ze hoeven zich dus niet druk te maken om hun lichaam in de echte wereld en kunnen zich volop vereenzelvigen met de avatar in de simulatie.
Stel nu dat hun avatars binnen die simulatie een geheel andere tijdsbeleving hebben (zie ook hier weer een voorbeeld aangaande een andere tijdsbeleving in de Black Mirror serie op Netflix: seizoen 3 aflevering 2). In de simulatie duurt 1 jaar feitelijk 1000 jaar. Binnen hun simulatie kunnen ze sterven, opnieuw geboren worden in een ander lichaam en kunnen ze allerlei revoluties meemaken. Op zeker moment in de tijd ervaren zij de industriële revolutie en op een dag maken zij de opkomst van computers en het internet mee. Dan breekt op een gegeven moment het punt aan dat zij smartphones krijgen en op grote afstand (binnen de simulatie) met elkaar kunnen communiceren. Ze hebben iPhones en Facetime en vliegen inmiddels de gehele wereld over. Op zeker moment heeft 1 van de avatars in het spel zich ontwikkeld tot nano-technologisch specialist die in staat is hun avatar-brein online te brengen. Ze zijn dan, 1000 jaar verder, op het punt beland dat ze een breinconnectie hebben en dan breekt het moment aan dat ze uiteindelijk zelfs een simulatie kunnen bouwen om die rechtstreeks in hun avatar-brein te projecteren. Dan besluit een groep avatars in die nieuw gebouwde simulatie te gaan leven en zich volledig te identificeren met het poppetje in die simulatie. Dit omdat alle zintuiglijke waarneming rechtstreeks geprikkeld wordt en alles dus levensecht voelt.
De poppetjes in het nieuwe spel herinneren zich niet meer wie de avatars waren die hun spel gebouwd hebben en diezelfde avatars herinneren zich niet meer wie hun simulatie gebouwd heeft en dat ze überhaupt in een simulatie leven. De poppetjes in het nieuwe spel zitten 2 dimensies dieper dan de originele groep studenten.
Als u bovenstaande goed begrepen heeft, heeft u de nieuwe definitie van het begrip ‘dimensie’ ontdekt. Ik zal het nog even voor u samenvatten:
Een dimensie is het gevolg van een simulatie binnen een simulatie
Als u bovenstaande verhaal nog eens goed laat indalen en begrijpt wat ik bedoel, dan heeft u drie dimensies kunnen herkennen. De originele/eerste dimensie, zijnde die waarin de groep studenten leeft. De tweede dimensie, zijnde die waarin de groep studenten in hun avatars in de simulatie leeft. En de derde dimensie, die waarin de avatars uit de tweede dimensie een nieuwe simulatie gebouwd hebben om in de poppetjes van dat nieuwe spel verder te leven.
Welnu, als ik u nu vertel dat een bijna 1 eeuw oud experiment heeft aangetoond dat we al in een simulatie leven, kunt u dan begrijpen dat er hogere dimensies bestaan? Leest u maar eens hoe dat zit met die simulatietheorie in dit artikel. Wel doen! Het verklaart namelijk niet alleen alles op spiritueel en religieus vlak, maar verklaart tevens allerlei natuurkundige wetmatigheden. Bovenal verklaart het de kwantumfysica (mocht u inmiddels weten wat dat is). Sterker nog: het begrip kwantumverstrengeling komt volledig overeen met datgene wat Google Cloud platform doet in haar cloud anchoring techniek voor Augmented Reality. En het begrip ‘superpositie’ uit de kwantumfysica, is een duidelijke indicatie dat alle mogelijkheden al in de code van de simulatie verscholen liggen.
Tot slot een vraag: “Herinnert u zich nog uw originele zelf in de eerste dimensie?”
Bestudeert u de artikelen onder deze link eens goed en denkt u er nog eens goed over na. In een volgend artikel kom ik dan terug op de vraag hoeveel dimensies er dan wellicht zijn en wat de term ‘bewustzijn’ nu eigenlijk concreet betekent.
22 Comments
Zeer verhelderend artikel Martin!
Aangaande de door jou gegeven definitie van een dimensie, zou ik een toevoeging willen doen. Jouw definitie van een dimensie is:
“Een dimensie is het gevolg van een simulatie binnen een simulatie.”
De bron (of eerste dimensie) waaruit alle dimensies voortkomen kan volgens deze definitie nooit een dimensie zijn, daar de bron (of eerste dimensie) niet het gevolg is van een simulatie binnen een simulatie. De bron (eerste dimensie) was, is en zal altijd zijn. De bron (eerste dimensie) is niet vergankelijk, in tegenstelling tot de simulaties (dimensies) die zijn gecreëerd uit deze bron (eerste dimensie).
Ik zou jouw definitie voor een dimensie derhalve uitbreiden met een uitzondering; de bron- of eerste dimensie, waaruit alle bovenliggende dimensies zijn gecreëerd. De definitie voor een dimensie zou dus kunnen zijn:
“Een dimensie is het gevolg van een simulatie binnen een simulatie, met uitzondering van de bron dimensie.”
Deze bron dimensie (of eerste dimensie) is naar mijn mening de goddelijke dimensie waaruit alles wordt gecreëerd. “God” of “het goddelijke” is dus deze bron dimensie en ieder (multi dimensioneel) bewustzijn dat deze bron dimensie in zich draagt zou dus in contact moeten staan met deze bron dimensie. Op aarde is dat momenteel helaas niet het geval, daar Lucifer de “werkelijkheid” gehackt heeft, zodat de situatie momenteel meer weg heeft van: ieder voor zich en God voor ons allen.
De bron dimensie is onvergankelijk. Er is dan ook eenvoudig de conclusie te trekken, dat de bovenliggende dimensies wel vergankelijk zijn, daar deze dimensies simulaties zijn. Zo is het menselijk lichaam van vlees en bloed vergankelijk, evenals een software programma. Ook de verschillende fijnstoffelijke lichamen (ook wel aura’s) zijn veranderlijk en vergankelijk, die bij een incarnatie een symbiose aangaan met het menselijk lichaam. Net als bij de definitie van een dimensie, is een uitzondering hierop het “Atman”, dat de diepte essentie is van een bewustzijn en identiek is met het “kosmische zelf”. Het “kosmische zelf” is gelijk aan de bron dimensie (eerste dimensie).
Dat lijkt me een prima uitbreiding van de definitie.
Als je het double slits experiment goed beschouwt is ons lichaam (en dus ook ons brein) onderdeel van de simulatie. Onze lichamen (of het vlees) bestaat ook slechts en alleen als gevolg van waarneming door de ziel. Dat is dus net zo vergankelijk als het poppetje in je Playstation game.
Het is uitermate belangrijk om goed te begrijpen dat alles (ik herhaal: alles) wat wij als levensecht ervaren zich pas materialiseert (uit superpositie komt) als gevolg van waarneming. Materie bestaat dus feitelijk niet. Het is code (/informatie) die door de ziel(en) waargenomen wordt. Materie bestaat alleen als gevolg van waarneming, net zoals het poppetje en de omgeving van het spel op het scherm een gevolg zijn van de software en jouw keuzes in het spel (en de basis set aan regels in het multi player spel).
Het druist zwaar in tegen ons gevoel dat materie niet zou bestaan, maar die situatie zal zich straks herhalen als Google simulaties gaat aanbieden in ons brein en we er door de zintuiglijke prikkeling in ons brein heilig overtuigd van zullen zijn dat datgene wat we zien Echt is.
Meer hierover in de voorgaande artikelen onder het menu-item ‘de simulatie’.
Thanks voor je toevoeging.
Overigens is mijn uitleg iets anders.
Lucifer heeft deze simulatie niet gehackt, maar heeft deze simulatie gebouwd. Wij (onze zielen) hebben zich laten verleiden dit spel uit te gaan proberen.
Zodra je je echter beseft dat het een simulatie is, ben je eigenlijk al op het punt waar je zijn moet: Herinner je wie aan de knoppen zit.
De Lucifer simulatie draait ook weer in een andere simulatie. Daar later meer over.
Ook meer over wat we hier dan eigenlijk nog doen en over wat we kunnen doen. Besef je ondertussen dat wr hier eigenlijk niet zijn..we observeren het.
Het is een ingewikkelde kwestie, maar volgens mijn inzichten hoort Lucifer hier niet op aarde en/of in dit zonnestelsel en mag wat mij betreft opsodemieteren.
De kwestie is dat deze aarde en dit universum een simulatie zijn..gebouwd door Lucifer.
Dat alles is materie, dat zich slechts en alleen materialiseert bij waarneming (zie mijn artikelen onder het menu-item ‘de simulatie’)
Het is niet metaforisch een simulatie: het is een simulatie
In welke dimensie worden we ‘wakker’ als we overlijden? Het begint nu inderdaad te duizelen 🙂
Bedankt voor al je inzet en super interessante uiteenzettingen!
Dank je..ik vind je vraag wel een nieuw artikel waardig
Top! Ik kijk er naar uit!
Hoe kan het dat de drie Abrahamitische religies een (zwarte) kubus aanbidden? Is het de kwantum mechanische nexus punt op Saturnus die onze 3D realiteit creëert?
https://nypost.com/2018/01/10/studies-find-evidence-of-a-fourth-dimension/
The quantum Hall effect, discovered in the 1980s, is an important fundamental effect in condensed matter physics that links topological states with electronic properties in two-dimensional systems.
https://www.nature.com/articles/nature25011
Quantum physics proves that there IS an afterlife, claims scientist
Robert Lanza claims the theory of biocentrism says death is an illusion
He said life creates the universe, and not the other way round
This means space and time don’t exist in the linear fashion we think it does
He uses the famous double-split experiment to illustrate his point
And if space and time aren’t linear, then death can’t exist in ‘any real sense’ either
https://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2503370/Quantum-physics-proves-IS-afterlife-claims-scientist.html#ixzz2kgg0Xv94
http://file.scirp.org/Html/5-4500184_36510.htm
Causality is one of the most fundamental and essential notions of physics.[43] Causal efficacy cannot propagate faster than light. Otherwise, reference coordinate systems could be constructed (using the Lorentz transform of special relativity) in which an observer would see an effect precede its cause (i.e. the postulate of causality would be violated).
https://en.wikipedia.org/wiki/Special_relativity
Pas als Robert Lanza gaat begrijpen dat we in een simulatie leven, gaat hij doorzien dat alle mogelijke keuzes in de broncode versleuteld liggen en uit ‘superpositie’ komen op basis van de keuzes van de spelers (lees: bewustzijn). Er hoeven dus niet oneindig veel universa te bestaan. De oneindige hoeveelheid aan keuzes is te vergelijken met de software van een simulatie (of game). Je kan op elke moment elke (oneindig veel) keuze(s) maken met je joystick/controller en wat zich materialiseert hangt dus van zowel de broncode als jouw keuzes af (en die van andere spelers in een multi player game).
Het uit ‘superpositie’ komen van ‘alle denkbare mogekijkheden’ is een kwantumfysisch bewezen feit, dat laat zien dat de broncode alle mogelijkheden aanbiedt. Het is dus de speler (de ziel) die de werkelijkheid maakt op basis van keuzes (beperkt door de mogelijkheden die in de broncode versleuteld zitten). Net zoals een game gebouwd is volgens een bepaalde set aan basisregels en de spelers bepalen wat zich op het scherm vertoond op basis van de keuzes middels de controller.
We zijn dus zielen die dit universum waarnemen als op eeb Playstation tv-scherm. Het voelt, ruikt, hoort, proeft en lijkt echter levensecht! Het is een simulatie.
De “vierde dimensie” die wetenschappers denken te hebben ontdekt is dus eigenlijk de broncode / de software (de ‘superpositie’ van de basisset aan regels vastgelegd in de software) van deze simulatie.
Als je software bouwt en je wilt spelers door het spel kunnen laten bewegen, betekent dat dat je elk mogelijk resultaat van de beweging van de controller op het scherm weer wilt kunnen geven. De softaare berekent dus het beeld dat verschijnt op basis van jouw beweging met de controller. Zo komt dus de realiteit die wij waarnemen uit ‘superpositie’ op basis van de keuzes van de ziel.
Het is niet jouw brein of je lichaam dat de keuzes maakt. Het is de ziel die waarnemer is van deze simulatie (een multi player game met een basis set aan regels, geschreven door Lucifer, de bouwer van deze simulatie).
Het leven in de simulatie is dus niet het echte leven en dus is het sterven ook niet doodgaan. De avatar in het spel is slechts uitgespeeld.
Net zoals een bal die door een plat vlak valt in de 2D al verdwenen is, maar in de 3D zowel boven als onder het vlak nog bestaat.
We zijn medespelers in en waarnemers van een multi player simulatie. Het is zeer belangrijk om dat te gaan doorzien.
Het double slits experiment en alle kwantumfysische termen als ‘kwantumverstrngeling’ en ‘superpositie’ bewijzen het.
Ik raad in dat kader aan om dit artikel nog eens te lezen:
https://www.martinvrijland.nl/mind-soul-control/steeds-meer-mensen-beginnen-te-doorzien-dat-we-in-een-simulatie-leven-dit-is-waarom/
De film interstellar (interdimensionaal) probeerde dit visueel uit te leggen…
Ik hoop dat je de profielfoto bij dit artikel goed gezien hebt…
Martin, zouden we de waarnemingen in de vierde dimensie kunnen vergelijken met wat bijvoorbeeld slangen waarnemen? Slangen hebben een orgaan tussen de ogen en neusgat waardoor ze in staat zijn kleine hoeveelheden infrarode straling op te merken.
Nee, dat is slechts slechts waarneming van een breder spectrum van licht.
De vierde dimensie is eigenlijk een foute term. De vierde dimensie die in de bladen, op websites en in de wetenschap beschreven wordt, is eigenlijk de broncode van de simulatie.
Als deze simulatie binnen een andere simulatie draait is de vierde dimensie (in mijn definitie van dimensie) dus eigenlijk de 2e dimensie of liever gezegd: 1 dimensie hoger (afhankelijk van hoeveel simulaties er in simulaties draaien).
Wat te denken van deze visie: https://www.indigorevolution.nl/2018/09/24/het-synthetische-universum-oftewel-de-god-matrix/
Heeft veel raakvlakken met jouw visie. Een organische aarde beleefd door een VR matrix bril? Hoe kan het bijvoorbeeld dat mensen zich beter voelen in de natuur? Ik ben i.i.g nog niet zover dat ik innerlijk overtuigd ben van een 100% simulatie. Sluit jij bovenstaande visie uit?
Wat mij betreft is het niet helemaal correct. Het idee dat we door alle dimensies heen aanwezig zijn klopt wel, want als je simulaties in simulaties hebt, ben jij steeds de speler.
Ik raad gewoon écht serieus aan om het concept van het double slits experiment goed door te laten dringen.
Tom Campbell legt het echt extreem goed uit. Alleen heeft hij nog niet door dat deze simulatie van Luciferiaanse aard, maar dat is vanuit helikopter view bekeken ook eigenlijk slechts een probleem van deze simulatie.