Hoe kunnen we het proces van de eindtijd profetieën stoppen?

bron: pixels.com

De vraag uit de titel zal voor velen sowieso een beetje bizar zijn. U bent misschien wel areligieus en dus vindt u de term eindtijd per definitie nonsense. Vindt u het niet opvallend hoeveel areligieuze mensen toch een soort van geloofssysteem aanhangen? Het geloof in de evolutietheorie bijvoorbeeld. Ja, ook dat is een geloofssysteem, want ondanks dat de wetenschap pogingen doet deze theorie te bewijzen, is nog steeds niets keihard en barst het van de hiaten in de onderbouwingen. Het geloof in horoscopen of in paragnosten is een eenvoudiger voorbeeld van een geloofssysteem. Mensen die beweren totaal atheïst te zijn, geloven toch dat hun toekomst ergens door de sterren bepaald wordt. Als je zuiver materialist bent, geloof je dan toch ook niet dat er iets is wat van invloed is op de tijdlijn des levens? Ik sprak laatst een zelfverklaard atheïst die in reïncarnatie gelooft. “Wat reïncarneert er dan eigenlijk”, vroeg ik hem, waarop hij het antwoord schuldig moest blijven en iets mompelde in de trant van energie. Toch zijn er miljarden mensen die een religie aanhangen en wel in het bestaan van de levensadem of ziel geloven. Die mensen geloven doorgaans ook in de eindtijd profetieën. Daaraan gekoppeld geloven zijn in de komst van hun specifieke messias. Deze mensen kijken in zekere zin niet op tegen de eindtijd, omdat ze geloven dat ze uiteindelijk verlost zullen worden en eeuwig zullen leven.

Dat is erg kort samengevat en er zitten nogal wat conflicterende punten in die religieuze opvattingen, maar al met al is duidelijk dat er een soort eindtijd strijd moet komen: oorlog dus. Mijn stelling is dat de conflicterende punten in de religies juist de motor achter die strijd zijn. Die conflicterende opvattingen zorgen ervoor dat hele volksstammen de uitkomst van hun religie willen bewerkstelligen. Dat zorgt ervoor dat miljoenen mensen zich ten dienste van legers stellen en beschikbaar stellen voor een volgende grote wereldoorlog. Die laatste oorlog moet overduidelijk draaien om Jeruzalem en zal een oorlog zijn tussen de islam en het zionisme (of te wel het christelijke westen samen met Israël). De meeste religieuze lezers halen bij het lezen hiervan hun vrome schouders op. Zij vinden het de normaalste zaak van de wereld dat deze eindtijd strijd er gaat komen en zijn volledig overtuigd dat zij gaan winnen. Dat staat immers in de profetieën van hun religie en daar geloven ze heilig in. Daarbij wordt eigenlijk met de grootste lichtzinnigheid op voorhand een massamoord weggepoetst als iets wat gewoon noodzakelijk kwaad is. Wereldleiders en religieuze leiders maken gebruik van deze religieuze overtuigingen om hun legers op te tuigen tot de gewenste omvang. Nee, dat geldt niet alleen voor de islam; dat geldt ook (en vooral) voor het christendom en het jodendom, waarbij die laatste twee, twee handen op een buik zijn.

De enige manier om de roadmap richting die laatste wereldoorlog te voorkomen is dus dat miljarden mensen tot inzicht komen dat ze hun kinderen geen uniform aan moeten laten meten. Hoewel we natuurlijk steeds meer richting de robotisering van oorlogen gaan, blijft het slachtofferen van vlees en bloed erg belangrijk. De kans dat al die miljarden mensen echter van hun geloof af zullen stappen is redelijk gering, omdat het generatie op generatie doorgegeven wordt en dus is de overtuiging sterk. De vraag hoe een God van liefde, oorlog en geweld toe kan laten en dit zelfs voorspelt, moeten we vooral niet stellen. Het is daarnaast een geaccepteerd gegeven dat mensen met een religieuze overtuiging uitgaan van profetieën passende bij hun overtuiging. Het ‘eindgoed algoed’ is dan de beloning van de komst van de verlosser, waarbij het uiteindelijk allemaal draait om het behoud van de ziel en het eeuwige leven van die ziel.

Het concept van de ziel is dus van doorslaggevend belang. Als de ziel niet zou bestaan en het leven zuiver materialistisch zou zijn, zouden we ons ook niet laten inzetten voor oorlogen, vanuit het idee dat onze ziel uiteindelijk naar de hemel kan of een eeuwig kan leven (met dank aan de God naar voorkeur). Voor iedereen die zich echter in paranormale verschijnselen of zelfs religieuze verschijnselen heeft verdiept, moet wel duidelijk zijn dat er iets moet bestaan wat past bij die definitie van de term ‘ziel’ of levensadem.

Pas als we gaan ontdekken dat al die profetieën en al die sturing die plaatsvindt extra bewijs leveren voor het idee dat we in een voorgeprogrammeerde multi-player simulatie leven, kunnen we gaan besluiten de uitkomst niet langer via de weg van religieuze programmering te laten bepalen, maar door zelf het spel niet langer volgens de regels te gaan spelen. Als je ontdekt dat de religieuze profetieën meer en meer uitkomen, dan kun je dat zien als bewijs dat jouw religie juist is of je kunt gaan inzien dat dit het bewijs is dat er sprake is van een script.

Lees nog even mijn vorige artikel en blader ook eens naar de verwezen artikelen over de simulatie. Vergelijk het eens met een online game, waarin miljarden medespelers met de controller in de hand naar een scherm zitten te kijken en proberen het spel, slim spelende, winnend af te ronden. Het gaat erom dat we ontdekken wie diegene met de controller in de hand is. Het gaat erom te ontdekken dat we waarnemende (medespelende) zielen zijn, die een gematerialiseerde wereld waarnemen, waarbij het kwantumfysische verschijnsel kwantumverstrengeling ervoor zorgt dat alle spelers de zelfde waarneming doen.

Het veelvuldige herhaalde wetenschappelijk experiment (dat zelfs Albert Einstein’s theorieën op losse schroeven zette), het ‘double slits experiment‘ (dubbele gleuf experiment), toont aan dat materie een waarnemer vergt om uit ‘superpositie’ te komen. U kunt dat vergelijken met de waarneming op uw scherm als u een playstation spel speelt. Pas als u de controller beweegt, wordt het beeld op uw scherm gematerialiseerd uit de broncode (de materie komt uit ‘superpositie’; de positie waarin alle mogelijkheden nog open liggen). In een multi-player game is het de eerste waarnemer die bepaalt wat de rest van de spelers waarnemen. Neemt de eerste speler een berg waar op een bepaalde positie, dan zal die berg altijd voor alle andere spelers op dezelfde plek moeten staan. In mijn artikelenreeks over de simulatie (zie menu ‘nadenkertjes’, ‘simulatie’) leest u een uitgebreide toelichting en vindt u ook een artikel dat laat zien dat Google’s Cloud platform voor multi-player Augmented Reality games een methode toepast die exact lijkt op het principe van kwantumverstrengeling. Eigenlijk wijzen alle signalen op het idee dat we in een simulatieve realiteit leven.

Die simulatieve realiteit lijkt (als een playstation game) voorgeprogrammeerd te zijn volgens de spelregels van de bouwer. De spelers hebben echter vrije wil. Dat is namelijk een vereiste, omdat zonder vrije wil de keuze deterministisch zou zijn (vooraf bepaald) en dat zou betekenen dat de ziel niet vrij zou zijn en dus zou de simulatie geen nut hebben, omdat de uitkomst dan al vast zou staan. Omdat de bouwer van het spel echter de uitkomst toch naar zijn hand wil zetten (zie de religieuze profetieën), heeft hij zijn eigen spelers in het spel gezet die de overige spelers in de multi-player game (de zielen met de vrije wil) richting de gewenste uitkomst moeten verleiden. Deze avatars in het spel die onder controle van de spelbouwer staan, proberen de overige spelers in het spel een richting op te sturen. Dit respecteert nog steeds de vrije wil van de zielen die het spel zijn gaan spelen, maar is wel van zeer grote invloed, omdat het spel zo opgebouwd is, dat het bijna onmogelijk is te overleven als je niet meedoet aan de regels opgelegd van boven (door de door de bouwer gecontroleerde avatars). Deze door de bouwer van het spel gecontroleerde avatars bevinden zich in de hoogste regionen van het spel. Zij vormen als het ware de elitaire groep; hier veelal de farao-bloedlijnen genoemd. Zij zitten in de topposities van regeringen, banken, religieuze instituten en het gehele piramidesysteem dat de meeste lezers hier inmiddels wel in meer of mindere mate kennen.

Als we ons gaan beseffen dat onze ziel slechts waarnemer is in een multi-player game waarvan de bouwer via beïnvloeding middels gecontroleerde pionnen de uitkomst probeert te sturen, kunnen we twee conclusies trekken. De eerste is dat ons originele identiteit en ons bestaan zich buiten dit ‘beeldscherm’ bevindt. De tweede conclusie is dat wanneer we stoppen het spel volgens de (door de pionnen van de bouwer opgelegde) regels te spelen, we de uitkomst kunnen veranderen. Een derde mogelijkheid zou wellicht kunnen zijn dat we de simulatie van buitenaf kunnen hacken en de broncode aan kunnen passen. De belangrijkste vraag is echter of onze ziel wellicht gevangen zit in deze multi-player simulatie en dat we slechts denken dat dit het is en dat dát misschien de grootste les is: je niet te identificeren met het poppetje in het spel. Laat je ondertussen niet verleiden tot uniformen, wapens en strijd. Speel het spel niet langer volgens de van boven opgelegde regels en leg je religieuze mind control opzij.

Hieronder nog even een voorbeeld van een religieuze visie op de eindtijdstrijd..