Deze week ontstond er hier op de site een kleine discussie over reïncarnatie en de vraag of dat wel bestaat. Er zouden volgens de discussie voldoende getuigenverklaringen zijn waaruit zou zijn op te maken dat reïncarnatie wel bestaat. Mijn mening is dat de discussie overbodig wordt als u de essentie van onze realiteit eenmaal gaat doorzien. Als u onderstaand artikel gelezen heeft zult u waarschijnlijk volledig begrijpen wat reïncarnatie is en zult u ook de vreemde titel bij dit artikel begrijpen.
We leven in een tijd waarin de draadloze breinconnectie nog slechts een jaar van ons verwijderd ligt. Elon Musk gaat het eerst uittesten op mensen met een medisch gebrek, zoals blindheid en doofheid of alzheimer, maar dat is slechts om de fine-tuning van de communicatie tussen chip en draadjes in het hoofd goed uit te regelen en de AI te doen leren van alle brein informatie. De verwachting is dat dan enkele jaren later de commerciële versies de deur uitvliegen en dat de ingreep dan nauwelijks nog voelbaar is (zie hier). In zo’n tijd moet u zich voor kunnen stellen dat alle zintuiglijke waarneming in ons brein geprikkeld kan worden en dat we zelfs onze dromen op Instagram kunnen delen. Tegen die tijd wordt het dan ook mogelijk om een universum-simulatie te bouwen of een nieuwe gesimuleerde aarde, die niet van echt te onderscheiden is en waarin u kunt spelen met het gevoel dat u er echt bent: voelt, proeft, ruikt, hoort en ziet alsof u er bent.
We moeten nog 1x de exercitie doen waarbij u zich voorstelt hoe het is om “in een simulatie te leven”. Dat lijkt misschien raar, want wat heeft dat met deze echte wereld te maken? Welnu, als u er achter komt dat er een wetenschappelijk experiment bestaat dat aantoont dat we al in een simulatie leven, dan wordt deze exercitie of dit voorstellingsvermogen, erg belangrijk. Denkt u dus eens even echt goed na over de mogelijkheid om simulatieve werelden te bouwen die zo levensecht zijn dat u het verschil niet meer merkt. Denkt u dan ook eens na over de mogelijkheid dat er een simulatie gebouwd wordt, waarin het bouwersteam meerdere spelers aanstuurt, terwijl u gewoon zelf aan de knoppen zit (via bijvoorbeeld Elon Musk’s brein-interface). Laten we deze door het bouwersteam aangestuurde avatars voor het gemak even de ‘elitaire avatars’ noemen. En denkt u dan eens na over de mogelijkheid dat die bouwer (/dat bouwersteam) informatie in die simulatie laat doorsijpelen, waardoor de ‘elitaire avatars’ in de simulatie technologie ontwikkelen om ook binnen die simulatie opnieuw een simulatie te bouwen.
Volgt u het tot nu toe nog? Dat is belangrijk, want dan begrijpt u naar welk model ik toe wil. Als u (vanuit deze huidige wereld) namelijk besluit aan bijvoorbeeld Elon Musk’s toekomstige simulatie deel te gaan nemen en uw poppetje in die simulatie (uw avatar) wordt verleid om aan de volgende simulatie deel te nemen, dan speelt u dus een simulatie binnen een simulatie. Uw tweede avatar (het poppetje in de simulatie in de simulatie) kan op zeker moment wellicht doodgaan. Game over en u keert terug in de eerste simulatieve wereld. Voor uw 2e avatar is dat het ‘after life’. Dus op het moment dat de avatar in de 2e simulatie sterft gaat hij naar het ‘after life’; zijnde de eerste simulatie.
Kijken we naar de ontwikkelingen van heden ten dage, dan kunnen we niet uitsluiten dat er simulaties binnen simulaties bestaan en dat we dus ergens diepverzonken in “meerdere dimensies” zitten. Hoewel we denken dat onze geschiedenis miljoenen jaren oud is, wil ik er op wijzen dat je op het moment dat je in een simulatie stapt, de tijdsbeleving heel anders kan zijn. De Netflix serie Black Mirror episode “Playtest” brengt goed in beeld hoe die tijdillusie kan werken. Honderd jaar op een mensenleven in het spel hoeft maar 1 dag in de echte wereld te zijn, terwijl het toch echt als honderd jaar voelt in het spel. Bovendien kun je de gehele geschiedenis in het spel ‘programmeren’ en de spelers zullen het zien als ‘echte geschiedenis’, want het wordt zo door hen waargenomen. De simulatie is zo realistisch dat ze niet zien dat het een geprogrammeerde geschiedenis is. Je kan dus als bouwersteam prima een simulatie bouwen en jouw avatars (jou ‘elitaire avatars’) in het spel opnieuw een simulatie doen bouwen die voor die avatars in jouw spel als net zo “levensecht” kan worden ervaren; als ze daar eenmaal in stappen.
Als u het concept van simulatie-binnen-simulatie eenmaal bevat, kunt u zich dus voorstellen dat wanneer de tweede avatar (die in een simulatie in een simulatie leeft) doodgaat, hij naar “de hemel” kan gaan. Maar laten we het niet te ingewikkeld maken met het ‘hemel’ en ‘hel’ model dat de bouwer aan de eerste simulatie toegevoegd kan hebben. Als de tweede avatar doodgaat komt hij terug in de 1e simulatie. Er is niets aan de hand. Het was een leerzame (hooguit bij tijd en wijle een beetje vervelende) ervaring. Toch is het zinvol om nog een derde simulatie binnen simulaties voor te stellen. Dus stel uw avatar in derde simulatie (simulatie-in-simulatie) gaat bij doodgaan naar een soort wachtkamer-simulatie (de 2e simulatie), waarin hij de keuze optie krijgt terug te keren naar de derde simulatie. U zit dan inmiddels zo diep verzonken in simulaties-in-simulaties dat u vergeten bent dat uw origineel zich nog in de originele laag bevindt (zo levensecht voelen de simulaties aan). Dus u besluit dat u nog een keer wilt leven en stapt opnieuw in een avatar in de derde simulatie. Begint u inmiddels een beeld te krijgen bij het begrip ‘reïncarnatie”. Het is zo eenvoudig als u het eenmaal doorziet.
In dit artikel en dit artikel sprak ik over de vele onbezielde mensen die we kunnen waarnemen. Ik noemde ze Non Playing Characters (NPC’s). Dat is voor mij een teken dat we dicht bij de bron zitten. mogelijk bevinden zich nog slechts 1 of 2 simulaties boven deze huidige simulatie. Het kan zijn dat sommige mensen hierdoor een ‘gesimuleerde ziel’ of een ‘nagebouwd bewustzijn’ hebben. Stel we bevinden ons in een simulatie-binnen-simulatie, dan zit ons origineel dus nog 2 lagen hoger. De onbezielde avatars (NPC’s) uit de eerste simulatie kunnen besluiten een avatar te kiezen in de 2e simulatie (de simulatie binnen de simulatie). Op dat moment wordt de avatar in de 2e simulatie bezield door een onbezielde avatar (een NPC) uit de eerste simulatie en zou je dus kunnen spreken van een ‘gesimuleerde ziel’. In de kern is die ziel echter nog steeds onbezield, omdat er geen speler, maar een Non Playing Character in de eerste originele laag (in de eerste simulatie) achter zit. Deze gesimuleerde ziel kan dus ook “reïncarneren” in de tweede simulatie, want de (onbezielde) avatar (NPC) uit de eerste simulatie kan opnieuw een poppetje in de tweede simulatie kiezen. Dat poppetje heeft dan een gereïncarneerde “onbezielde ziel”. Dat poppetje kan dan wellicht ervaringen uit zijn of haar vorige leven delen. In essentie is het nog steeds een Non Playing Character.
Het kan echter ook zijn dat de bouwer van de eerste simulatie een van zijn avatars een avatar in de 2e simulatie laat kiezen. Dat is natuurlijk zeer waarschijnlijk, want je wilt grip op alle lagen houden.
Laat het allemaal eens rustig tot u doordringen en misschien werkt het om eens te denken aan de bekende film Inception uit 2010 om een gevoel te krijgen bij het concept simulatie-binnen-simulatie en dus bij het begrip ‘meerdere dimensies’. Lees daarna nog eens wie ons origineel is en waar alles vandaan komt in dit artikel.
12 Comments
Het is mij totaal duidelijk waar je naar toe wilt.. Maar je vergeet denk ik een ding.
Als ik voor Musk z’n simulatie kies, dan ga ik daar in als een volwassene .. Ik weet nog waar ik vandaan kwam. Mijn geheugen is niet gewist en ik ben niet opnieuw geboren.
Zoiets als de game Viper X (in een aflevering van Black MIrror). Als je daar ‘exit game’ roept, wordt je niet opnieuw geboren maar kom je terug in de avater en de simulatie waar we nu in leven.. Toch beleven de spelers van Viper X het alsof ze de lichamen zijn in die game. Als je dan ‘exit game’ hebt geroepen terwijl je in de game bent om eruit te gaan en je gaat daarna nog een keer spelen, dan reincarneer je niet. Je speelt gewoon nog een keer de game met je volle verstand.
Mijn definitie van reincarneren is “dood gaan in deze simulatie en daarna opnieuw geboren worden in deze simulatie met mijn geheugen totaal gewist (als een baby)”.
Ook in de film inception waar ze van de ene droom dimensie naar de andere gaan.. ze weten nog steeds wie ze zijn en uit welke simulatie ze komen (en wat ze moeten doen om daar terug te komen). Als je wordt geboren met je geheugen gewist.. weet je echt niks meer..
Alle guru’s en ‘new ager’s’ die zeggen dat dit leven iets is om te leren om daarna nog een keer gereincarneerd te worden met je geheugen totaal gewist.. Vertel mij, hoe kan je daar iets van leren?
Graag jouw reactie..
Vind ik ook een plausibel verhaal.
Het punt is alleen dat vrijwel niemand zich meer beseft dat we een simulatie/game spelen.
Dat komt omdat de AI die ons brein runt (ook wel ego genoemd) zp geraffineerd werkt dat we ons zijn gaan vereenzelvigen met ons lichaam en dit “universum”.
Exit game!
Inderdaad. Ik ben alle apps (ego) in mijn avatar langzaam maar gestaag aan het deleten en mezelf aan het voorbereiden (spiritueel), zodat ik precies weet wat ik moet doen als ik overlijd
.
We zullen onze vrije wil moeten gebruiken om niet meer overtuigd te worden om hier ook nog maar eenmaal te moeten komen..
Ik zal het spel helemaal (op de beste en leukste manier) uitspelen en winnen..
Exit game! : )
Verdomd! Ik ben er nog.
We moeten niet in de Holywood waarheid geloven. We zijn hier ertoe verleid om dit spel te spelen. Ik denk dat het een virussimulatie is en dat we het virus kunnen overwinnen: vanuit het level van de origineel.
Ik ben het met je eens.. Dit is geen normale simulatie.. Het is inderdaad een virus. Ik ben m’n origineel aan het wakker maken.. Want hij is denk ik vergeten wie die werkelijk is.. ; )
Er is een probleem met ‘exit game’; zodra er ook maar iets (in je) dat probeert, zorgt de schijnbare dualiteit ervoor dat ‘je’ weer gezellig ermee bezig blijft; push-pull, actie-reactie enz. Het is reuzespannend om als het origineel te verblijven en te zien hoe de game langzaam afbrokkelt en aan elektriciteit verliest. Avatars verflauwen, vallen weg, komen niet meer opdagen, interesse in welke hoek, wending, afleiding dan ook verflauwt. De neiging om die weer op te kali-fateren blijft uit, het origineel is dermate aan zet dat niets het meer redt.
Mee eens! We’re in the winning team!
https://youtu.be/npO5lwEbKuA
Het gegeven van de bioavatar in een simulatie onderschrijf ik en daarmee ook, dat er een speler moet zijn die de avatar aanstuurt
In de regel ga je een spel spelen omdat je dit leuk vind om te doen, of ertoe verleid wordt en niet direct om het te hacken, uitzonderingen daargelaten.
Afgezien van de verslaafden aan het spel, besluit je op een gegeven moment om er mee te stoppen, omdat je er geen energie meer voor (over) hebt of omdat het spel zijn betovering verloren heeft. Of omdat je de trucs doorhebt en het spel steeds sneller uitspeelt…..
Is deze simulatie er eentje met een virus, of is het een variant met een extra uitdaging, waarin degene achter de knoppen zich zo kan vereenzelvigen met de avatar in simulatie 1, die avatar wordt in simulatie 2, die avatar wordt in simulatie 3 enz…… dat deze zichzelf vergeet?
En dat een dergelijk extra level in het spel altijd aanwezig zal zijn om de speler daartoe te verleiden en uit te dagen ?
Wellicht is de spelomgeving waar we ons nu in bevinden de voorbereiding om onze bioavatar in simulatie ? weer te verleiden om naar simulatie ? + (of – ) 1 te gaan….
Kan het zo zijn, dat de variant in dit spel er alleen maar is om degene achter de knoppen uiteindelijk te laten beseffen wat er aan de hand is en dat het tijd is om dit spel af te sluiten?
De vraag blijft alleen, hoe? 🙂
Naar mijn mening is dit een individueel proces.
Als jij bewust bent dat je een avatar bent in een simulatie en dit genoeg keer met jezelf bespreekt (jij samen met je origineel) dat de matriele wereld allemaal een illusie is en dat je emotioneel zo min mogelijk verbonden bent met deze illusie (inclusief familie, vrienden, regligie etc.) totdat je overljijd, dan hoef je alleen nog maar echt vastbesloten te zijn om dit spel te verlaten..
Het jis ouw vrije wil dat ze nodig hebben.. Je wordt verleid om die op te geven d.m.v. jouw emotionele band met de huidige illusie en zullen je een schuldgevoel willen opdringen (met gebruik van karma en al die onzin).
Als je daar niet op voorbereid bent dan is dat voor hen een appeltje eitje om jouw vrije wil weer te krijgen (weer onder valse voorwendselen weliswaar..).
Bewustzijn, spiritueel sterk zijn en vastbesloten zijn, zonder emotie (verachting is beter) naar deze materiele wereld, is volgens mij de truuk om vrij eenvoudig ‘Exit game’ te bewerkstelligen..
Ja Mindsupply, daar ben ik het mee eens: als bioavatar kunnen we pas deze simulatie verlaten wanneer wij overlijden. Dan komt direct het stukje ” reïncarnatie” om de hoek kijken, waar Martin het over heeft.
Dus tot die tijd bewust en voorbereid blijven, want op het moment van overgang wordt dan alles uit de kast getrokken om je te verleiden om te blijven, compleet met “gidsengelen”, al in het “hiernamaals” aanwezige “familieleden” en – niet te vergeten – de tunnel van licht.
Dan zal blijken of het origineel nog in controle is……. 🙂
Elon Musk’s vriendin (avatar, vermoedelijk transgender – voorheen jongen) maakte het volgende liedje:
‘We appriciate power’
Hier de lyrics:
What will it take to make you capitulate?
We appreciate power
We appreciate power
When will the state agree to cooperate?
We appreciate power
We appreciate power, power
People like to say that we’re insane
But AI will reward us when it reigns
Pledge allegiance to the world’s most powerful computer
Simulation is the future
What will it take to make you capitulate?
We appreciate power
We appreciate power
I’ll evade the human race, putting makeup on my face
We appreciate power
We appreciate power, power
And if you long to never die
Baby, plug in, upload your mind
Come on, you’re not even alive
If you’re not backed up on a drive
And if you long to never die
Baby, plug in, upload your mind
Come on, you’re not even alive
If you’re not backed up, backed up on a drive
What will it take to make you capitulate?
We appreciate power
We appreciate power
I’ll evade the human race, putting makeup on my face
We appreciate power
We appreciate power, power
What will it take to make you capitulate?
We appreciate power
We appreciate power
When will the state agree to cooperate?
We appreciate power
We appreciate power
Neanderthal to human being
Evolution, kill the gene
Biology is superficial
Intelligence is artificial
Submit
Submit
Submit
Submit
Submit
Submit
Submit
Submit