Het virussysteem en de weg naar vrijheid

Elke keer als ik me erover verbaas hoe niet alleen in Nederland, maar ook wereldwijd, het volk zich in gevangenschap heeft laten zetten met de virusleugen, komt weer die ‘woman in red dress‘ scene uit The Matrix filmtrilogie in mij op.

Als u vanavond weer hoopt op versoepeling van ‘demissionair premier Rutte en demissionair minister De Jonge’, dan moet u inmiddels toch wel doorhebben dat die clown en die acrobaat marionetten van het systeem zijn. Zij zijn als het ware ‘the agents’ uit die beroemde filmtrilogie The Matrix en ze worden aangestuurd door de Luciferiaanse AI (de AI van die man met de witte baard uit die film) die dit virus-universum runt. Je kunt ze niet aanspreken op hun geweten, want die hebben ze niet. Elke vorm van bewustzijn ontbreekt.

Als we de essentie van deze realiteit leren doorzien, dan komen we er met enige pijn en moeite achter dat de meeste mensen die we in het dagelijks leven treffen, niet alleen ‘not ready to be unplugged’ zijn, maar dat er misschien juist wel velen zijn die niet eens bezield zijn met een originele spirit. They don’t even have a plug. In mijn boek noem ik hen de Non Player Characters (NPC’s).

Anderen worden direct aangestuurd door het systeem en ook de NPC’s kunnen op elk moment overgenomen worden en in uw vijand veranderen.

“Ach, hou toch op over die film The Matrix. Dat was gewoon een film joh“. Welnu, de enige waarheid die ontbrak in die filmtrilogie is dat de man met de witte baard en Zion (inclusief de ont-plugden) onderdeel van de dimensionele Inception-lagen (zie film 2010) zijn. Laat ik het nog eens kort samenvatten:

Stel de bouwer van een simulatie is een meneer genaamd Bill Gates en die meneer maakt gebruik van de Brein Computer Interface van Elon Musk’s bedrijf Neuralink, waarmee iedereen die met zijn brein in the cloud hangt aan een multi-player Playstation game kan deelnemen die niet van echt te onderscheiden is.

De game wordt door de spelers als een echte werkelijkheid ervaren, omdat alle zintuigen, inclusief, tast, reuk, gehoor, beeld en smaak overschreven worden door de simulatiesoftware.

Binnen het spel plaats Bill enkele spelers die rechtstreeks door hem aangestuurd worden en die zijn script en het bereiken van het einddoel bewaken. Zij zijn de politici, de bankiers, de top van het bedrijfsleven, enzovoort. Om het spel nog wat complexer te maken, laat Bill het spel zich zo ontwikkelen, dat zijn avatars technologie ontwikkelen die ook de avatars in het spel een Brein Computer Interface geven en die het internet en AI bewerkstelligen.

Dan bouwt hij een simulatie binnen die Playstation Game die de avatars in het spel de mogelijkheid biedt een Playstation Game te gaan spelen die niet van echt te onderscheiden is (terwijl ze zich al in zo’n spel bevinden). Ook in die game heeft hij zijn eigen avatars geplaatst die opnieuw door hem (en door zijn AI software) aangestuurd worden.

Op dat moment heb je dus een simulatie in een simulatie (een spel in een spel) en is er sprake van dimensionele gelaagdheid (zoals in de film Inception).

Bill heeft het zo gebouwd, dat wanneer een speler in de “onderste game” doodgaat, hij terug keert in de eerste game-laag. In die eerste game-laag krijgt de speler de kans om terug te keren in de onderste simulatie om zijn leven daarin te leren te beteren. Bill heeft het voor het gemak maar even ‘reïncarnatie’ genoemd en zijn avatar in de eerste spellaag een witte baard gegeven.

Beide simulaties zijn zo levensecht dat de spelers die via de eerste simulatie (of de eerste Playstation game) in the-game-inside-the-game terecht zijn gekomen allang vergeten zijn dat ze een simulatie spelen. Sterker nog. Bij de eerste simulatie waren de spelers zich al dusdanig met het poppetje in het spel gaan vereenzelvigen, dat zij vergaten dat zij een spel speelden en een origineel met Brein Computer Interface hebben.

Ik wijs u erop dat u zich reeds in zo’n simulatie bevindt. Het double slits experiment (zie toelichting mijn boek) toont het zelfs aan (mits u dat experiment correct begrijpt). U bevindt zich in een matrix binnen een matrix en de originele speler bevindt zich op het originele scheppingsniveau. Pas als u dit ontdekking doet, komt u erachter dat u omringt bent met avatars van de spelbouwer en dat er uitzonderlijk weinig originele spelers in dit spel zitten.

Dus “most people are not ready to be unplugged” uit The Matrix ‘woman with the red dress scene’ moest dus eigenlijk zijn: “most of them don’t even have a plug”.

Daarnaast bevinden we ons in een simulatie in een simulatie, waardoor ‘de man met de grijze baard’ uit de Matrix trilogie niets meer is dan een avatar van Bill Gates die zijn eigen simulatie gebouwd heeft, waarbinnen u reïncarneert. Pas als u beseft dat ‘de man met de witte baard’ ook maar een poppetje uit het eerste spelletje is en dan ook nog eens doorheeft dat ook dat al een simulatie was, dan begint het ontwakingsproces dat zo hard nodig is om te begrijpen dat we niet op spelniveau hoeven te strijden.

U en ik zijn de bouwers van het originele universum, waarvan wij de stamcelcode in ons dragen. Ieder individueel hebben we een stukje van dat universum gebouwd; zoals een cel via de meegekregen stamcelcode weet dat het onderdeel is van het scheppingsproces dat een orgaan, oog of arm gaat vormen.

Binnen dat origineel heeft het opruimmechanisme (het “virus”) de levende code van een gastcel nodig om een virusreactie te bewerkstelligen die ten doel heeft afval uit het originele universum op te ruimen, zoals een virusreactie feitelijk een opruimmechanisme van het lichaam is.

Als u en ik zich dus “in dit virus systeem universum” lijken te bevinden, dan is dat niets anders dan dat we bezig zijn met een opruimende taak. Onderdeel van die taak is dat we weten wanneer het virus overbodig geworden is. Dan zeggen we NEE tegen het replicatieproces van dit virussysteem (dit virus universum) en stoppen we ‘the Great Reset’ van dat virussysteem. We besluiten dan non-compliant te zijn op spelniveau.

Als u dus de clowntjes Rutte en De Jonge hun apenpakjestoneelstukjes ziet opvoeren in de volgens persconferentie, weet dan dat zij niets meer zijn dan onbezielde en door de spelbouwer aangestuurde avatartjes zijn. Ze hebben niets in de melk te brokkelen, want zij zijn niet onderdeel van de stamcelcode van de originele bouwers. Hun bewustzijn ontbreekt volledig. Die twee avatartjes hebben hooguit wat human-intelligence software die hun brein de capaciteit geeft om lekker te babbelen voor een camera en hun toneelstukje op te voeren.

U en ik zijn de originele scheppers. Wij zitten niet in dit systeem vast en we hoeven ons ook geen zorgen te maken om wat er zich in dit systeem afspeelt. We hoeven ons alleen maar weer te herinneren dat we ons in de originele laag bevinden en hier meekijken. Het vuil wordt opgeruimd en het spartelen van de systeemmarionetten is niets meer dan een zielige meelijwekkende vertoning. We maken ons veel te druk om deze valse werkelijkheid en zouden onze ware medespelers moeten herkennen en omarmen om te zeggen: Don’t you worry about thing. Alles is goed.

Voor een goed begrip, lees een keer mijn boek en/of wordt lid om mijn werk te steunen.