Het zou eens afgelopen moeten zijn met dat #MeToo gejank

Het wordt me regelmatig in de schoenen geschoven dat ik zo de draak steek met de #MeToo onthullingen van de afgelopen tijd. We mogen toch blij zijn dat er eindelijk een trend is ontstaan waarbij mensen zich durven uit te spreken en er een taboe doorbroken wordt. Dat is het beeld dat neergezet wordt, maar ik kan me niet heugen dat er ooit een taboe op gelegen heeft. Er lag ook nooit een taboe op de rondborstige directiesecretaresses die het openlijk met de baas deden en wiens functie met boven gemiddeld salaris doorgaans niet veel meer besloeg dan de VP of directeur begeleiden op hun zakenreisjes, toen ik voor een groot telecombedrijf werkte. Naar mijn smaak is de #MeToo heisa niets meer dan een hype bedoeld om een corrigerend mechanisme in de maatschappij te kunnen introduceren. Waarom beginnen al die soapsterretjes en dergelijke toch ineens zo te piepen terwijl ze op het moment suprême ook weg hadden kunnen lopen.

Ik werd op mijn 14e een keer uitgenodigd door een meneer die wel eens zat toe te kijken bij het biljarten in het café tijdens mijn spijbeluurtje van de tekenles. De man vroeg mij of ik een zakcentje bij wilde verdienen en zei dat ik even naar de hotellobby van het Oranje hotel wilde komen. Prima, dacht ik, want dat ligt toch op de fietsroute naar huis. Daar aangekomen vertelde hij dat hij een hoge rechter was voor de rechtbank in Arnhem. Blijkbaar moest hij laten weten hoe belangrijk hij zichzelf vond. Vervolgens vroeg hij of ik iets wilde verdienen door met hem mee te gaan naar de hotelkamer. Ineens viel het kwartje. “Gadverdamme” dacht ik en ik gaf hem instinctief een klap voor zijn kop om vervolgens weg te rennen. #MeToo geldt dus ook voor mij, met dat verschil dat ik niet eerst maar gewillig gebogen heb voor het verzoek om tien jaar later te gaan lopen klagen. Je had op dat moment de eer aan jezelf kunnen houden. Ja, dan was je een prachtige carrière misgelopen of was je misschien ontslagen. Nou en? #MeToo

Ik moet u eerlijk zeggen dat ik helemaal niets van de #MeToo hype geloof anders dan dat het voorkomt dat mannen vrouwen wel eens in hun kont knijpen en het wel eens met een collega gedaan hebben in de bezemkast (#MeToo). Maar laten we eerlijk zijn: hoe heerlijk vinden vrouwen die zich bewust sexy kleden de aandacht die dat oplevert nu eigenlijk? Nee, niet alle vrouwen zijn zo en niet alle mannen zijn zo, maar het is soms ook gewoon een bewust spel dat volkomen past bij de (oorspronkelijke) biologie van de mens. En ja, als iets ongewenst of opdringerig is, valt dat in de categorie aanranding. Daar is niets nieuws aan. En als mannen dit doen bij vrouwen (of mannen), dan is dat altijd en onmiddellijk de moeite van het aankaarten waard. Dat is altijd al zo geweest. Ineens moet echter het beeld ontstaan dat daar in het verleden niets mee gebeurde. Kolder.

Mijns inziens draait het allemaal om de Brave New World correctheidsmaatregelen die geïntroduceerd moeten gaan worden. Daarnaast moet de man meer en meer neergezet worden als gevaarlijk roofdier dat last heeft van testosteron. Dat moet onderdrukt worden. We moeten af van de hetero-man en meer en meer naar de metro-man; of liever gezegd: we moeten toe naar de gender neutraliteit waarbij verschil tussen man en vrouw verdwijnt en waar de ouderwetse oer-biologische werking van het spel van aantrekking en afstoting als een gevaarlijk strafbaar feit moet worden bestempeld. Ook moeten we toe naar gedrags- en spraakcorrectheid, waarbij technologie ons zal gaan corrigeren en beboeten bij overtreding. Lees daarvoor dit artikel en lees ook eens het artikel onder heb blauwe linkje hierboven.