Russische bommenwerpers vernietigen Turkse pantservoertuigen in Syrië, situatie verscherpt

Russische bommenwerpers zouden op 17 februari het nodige aan militair materieel afkomstig uit Turkije vernietigd hebben. Het zou gaan om 23 tanks in Syrië verloren (inclusief 4 Leopard-tanks – ca. red.), ongeveer 50 gepantserde personeelsvervoerders en ander soort pantservoertuigen, 18 MLRS-installaties, meer dan 20 militaire vrachtwagens en 2 opslagplaatsen met wapens en munitie. Vaak werden gepantserde voertuigen onmiddellijk vernietigd bij het passeren van de Turks-Syrische grens. Dat meldt de website bulgarianmilitary.com.

Altijd als ik over Turkije spreek is het belangrijk om aan te geven dat ik geen pro of anti standpunt heb naar welk land dan ook. Dat wil zeggen dat ik niet voor de VS, Europa, noch voor Rusland, Turkije, Iran of Koerdische strijders ben. Het is namelijk belangrijk om het grote plaatje te gaan zien en te ontdekken dat oorlogen altijd gaan over schijnbare, doch bewust geschapen tegenstellingen die een bepaald masterscript dienen. Als u het masterscript gaat doorzien, wordt ook duidelijk dat wat vaak onlogisch lijkt, in de praktijk toch gerealiseerd wordt, omdat het script uitgerold wordt.

Turkije en Rusland hebben in 2018 in Sochi een deal gesloten over een de-militariseringszone in Idlib. De Syrische regering beschuldigt Turkije ervan dat het de terreurgroepen in dat gebied steunt en Turkije beschuldigt Syrië er op zijn beurt van aanvallen uit te voeren in deze zone. Kortom, het is vingertje-wijzen van twee kanten. Duidelijk is echter dat Turkije van plan is zich op geen enkel front tegen te laten houden. En aan bovenstaande acties van Russische bommenwerpers, is te zien dat Rusland duidelijk partij voor Syrië kiest en ook niet terugdeinst voor geweld.

Wat betekent dat voor de relatie Rusland – Turkije? In dit artikel stipte ik al aan dat Turkije wel erg close lijkt te zijn geworden met Rusland, als gevolg van de S-400 luchtafweersystemen en de Turkstream gasleiding, maar tegelijk hebben beide landen tegenstrijdige belangen. Het Russische Gazprom mag het Israëlische Leviathan-gasproject ontwikkelen en steunt daarin dus in feite Israël, Egypte en Griekenland. Ook Libië is belangrijk onderdeel van dat conflict, omdat Erdogan een deal heeft gemaakt met de zittende Libische regering over het blokkeren van de Middelandse Zee en daarmee het Leviathan-gasproject. Rusland steunt dan ook de Libische rebellenleider Khalifa Haftar, terwijl Turkije de zittende regering van Libië steunt.

Je zou kunnen beredeneren dat Turkije en de VS een tactisch spel hebben gespeeld en hun vijandigheid van de laatste paar jaar in scene hebben gezet. De VS wilde geen F35’s leveren omdat Turkije het S-400 luchtafweersysteem van Rusland kocht. De VS legde Turkije zelfs sancties op. Op allerlei andere vlakken zijn de twee grootste NAVO partners elkaar in de haren gevlogen. Je zou kunnen beredeneren dat Turkije (en de NAVO) hierdoor juist vijand Rusland dichterbij heeft kunnen halen; als een wolf in schaapkleding. Turkije heeft zo het Russische S-400 systeem kunnen leren kennen.

Dat zou allemaal kunnen, maar als u het mij vraagt is er sprake van de uitrol van een masterscript. Ik voorspel al jaren dat het Ottomaanse rijk zich moet herstellen en leg in mijn boek uit waarom dit past in het masterscript, waarin nog een oorlog om Jeruzalem gepland staat. Dat masterscript zorgt ervoor dat er op korte termijn onverwacht grote machtsverschuivingen op zullen gaan treden.

Een sterk in macht groeiend Turkije is wat mij betreft onderdeel van dat masterscript. Vermoedelijk zal er dan ook een harde breuk tussen de VS en Turkije komen en zal de Amerikaanse economie binnenkort ineenstorten (met alle gevolgen voor de wereldeconomie en dus ook de EU). Het moet mijns inziens niet worden uitgesloten dat Israël zich dan meer en meer (zowel economisch als militair) met de VS zal gaan bemoeien. Het wordt een spannend jaar.

uw boek

Bron linkvermeldingen: bulgarianmilitary.com