‘Waarom Viruswaarheid tóch wel enorm goed bezig is’, de schuldbekentenis van Martin Vrijland

Na het zien van de laatste video’s van Viruswaarheid ben ik eruit: ze zijn goed bezig! Waarom moest ik toch steeds zo vol kritiek over ze zijn? Hoewel ik Viruswaarheid tot nu toe gecontroleerde oppositie genoemd heb, komt overduidelijk naar voren dat de gevoerde rechtszaken effectief zijn. Daarom is het tijd voor een schuldbekentenis: ‘Viruswaarheid is tóch wel enorm goed bezig’. Laat ik het toelichten.

We hebben namelijk te maken met een demissionair kabinet dat een tijdelijke wet maatregelen covid-19 heeft ingesteld en Viruswaarheid procedeert tijdens die periode tegen de maatregelen van een de facto oorlogskabinet.

De toeslagenaffaire werd zeer goed getimed aangekaart, zodat het kabinet zichzelf kon ontslaan. In zo’n situatie ontstaat er een zogenaamd machtsvacuüm, waardoor de koning de zittende regering vraagt om als demissionair kabinet verder te regeren en belangrijke lopende zaken af te handelen. De tweede kamer staat daarmee volledig buitenspel, ook als ze leuke debatjes aanvragen of moties indienen. Die doen officieel gewoon niet meer mee.

Wat Viruswaarheid, maar ook de oppositie partijen in de politiek, natuurlijk als eerste had moeten aankaarten, is het ongrondwettige handelen van een kabinet dat er zwaarwichtige wetten door jast ten tijde van die demissionair periode. Er werden zelfs nieuwe regeringsposten ingekleed, zoals het aanstellen van de nieuwe staatsecretarissen Wiersma (VVD), Van Weyenberg (D66) en Yesilgöz (VVD). Compleet onwettig! Het mag simpelweg niet!

Niet alleen handelde de koning hiermee in strijd met de grondwet, maar ook het demissionair kabinet. Feitelijk hebben we te maken met twee grove onwettelijke handelingen in dit demissionair kabinet:

1. Er word een tijdelijke wet aangenomen die geen enkele aard van tijdelijkheid vertoont, anders dan in naam. Op die tijdelijke wet wordt nu jurisprudentie gepleegd;
2. Er worden bestuursleden aangesteld tijdens een demissionair kabinet en dat mag niet.

Viruswaarheid is in die zin goed bezig omdat het veel tijd en geld besteed aan het aangiftes doen en procederen tegen een kabinet dat zichzelf onder het geraffineerd goed getimede valse voorwendsel van de toeslagen affaire, demissionair gemaakt heeft. De tijdelijke wet maatregelen covid-19 had nooit aangenomen mogen worden, omdat het maatregelen instelt die meer dan een marginaal vraagstuk betreffen. Dat had aan een volgend kabinet over gelaten moeten worden, maar mijn voorspelling dat die formatie enorm lang zou gaan duren, komt uit omdat men als oorlogskabinet lekker lang door kan stomen zonder noemenswaardige weerstand.

Wikipedia is duidelijk over het wel of niet mogen nemen van grote controversiële beslissingen:

Zuiver juridisch is een demissionair kabinet volledig bevoegd: het kan wetsvoorstellen indienen, besluiten nemen, Nederland in het buitenland vertegenwoordigen. Wel is er een algemeen idee dat zo’n kabinet zich moet beperken tot spoedeisende zaken en onderwerpen die politiek niet controversieel zijn. Controversiële onderwerpen, zo is het idee, moet het kabinet maar overlaten aan een volgend kabinet dat weer het vertrouwen heeft van de Tweede Kamer: “Je moet niet over je graf heen willen regeren”.

Wat oppositiepartijen als Forum voor Democratie (FvD) natuurlijk onmiddellijk hadden moeten doen is het vertrouwen in de ministerpresident en het voltallige kabinet opzeggen om zo nieuwe verkiezingen af te dwingen. Die optie hebben zij niet benut. Ach ja, allen zweren immers trouw aan de koning; ook de oppositiepartijen.

Als een heel kabinet aftreedt en het niet mogelijk is het kabinet weer te repareren, moeten er altijd nieuwe verkiezingen voor de Tweede Kamer komen. Dit gaat samen met een besluit tot ontbinding van de Tweede Kamer. Het formeren van een nieuw kabinet is namelijk een zo belangrijke beslissing dat die niet genomen kan worden zonder een nieuw mandaat van de kiezers.

Wat Viruswaarheid nu feitelijk doet door te procederen, is legitimiteit geven aan de een demissionair kabinet dat onterecht een mega omvangrijke tijdelijke wet aangenomen heeft. Waar de focus van verzet zou moeten liggen (bij zowel de politieke oppositie partijen als een oppositiegroep als Viruswaarheid) is het niet langer accepteren van de autoriteit van de vals spelende macht.

Start je procedures tegen de staat en tegen de maatregelen vastgelegd in wetten en maatregelen, dan bekritiseer je ogenschijnlijk wel de maatregelen, maar stap je naar een rechter die “rechtspreekt” op basis van die wet. Anders gezegd: je besteedt een hoop tijd en geld aan het bezoeken van de keurmeester van de slager die door de slager zelf is aangesteld. De uitkomst ligt steevast van te voren vast. Sterker nog, je geeft daarmee legitimiteit aan de slager die vals spel speelt, door plaats te nemen in de zaal van de door hem aangestelde keurmeester.

Alle rechtszaken leiden vervolgens tot een uitspraak en die jurisprudentie geeft extra gewicht aan de maatregelen van de staat. Je bent naar de keurmeester van de slager gegaan en de keurmeester heeft het vlees goed bevonden. Daarmee moet je accepteren dat je paardenvlees voor biefstuk gekocht hebt, omdat je verzuimd hebt de kern van de zaak te benoemen. Die kern van de zaak is:

De slager speelt vals en de keurmeester is van de slager / de regering speelt vals en de rechter dient de wet van de regering

De koning heeft ook bewezen vals te spelen, want hij heeft gewoon nieuwe staatssecretarissen aangesteld. Dat mag niet. Maar ach, die lieve koning Willem laten we gewoon maar buiten schot.

We gaan het simpelweg niet redden met rechtszaken voeren en demonstreren. Het oogt heel interessant en het geeft wel gewicht aan de gevoelswaarde van verzet, maar echt verzet kan alleen effectief zijn als je gewoon niet meer meewerkt en dus juist niet naar de rechter stapt. Door naar de rechter te stappen geef je je goedkeuring aan een valselijk opgetuigd systeem van de door de vals spelende slager aangestelde keurmeester.

Hoewel Viruswaarheid in haar persconferentie van vandaag inmiddels ook de vergelijking met de situatie van de jaren dertig voor de tweede wereldoorlog kracht bij zet door met Joodse organisaties te schermen, wordt ook daar vermoedelijk versneld naar een rechtszaak toegewerkt die het vergelijk in een wettelijk verbod zal jagen, want we gaan weer met officiële organisaties aan de haal in plaats van gewoon keihard en massaal schijt te hebben aan de bedriegende staat en haar Orwelliaanse double speak en spraakcorrectheid.

We hebben geen joodse organisaties nodig om de goedkeuring te krijgen over het wel of niet correct zijn van het betitelen van het staatsbeleid met de term fascisme. Het is fascisme. Punt.

Samengevat geef ik Viruswaarheid echter toch een tien voor hun rol van oppositie. Briljant! Er valt weinig op aan te merken. Chapeau! Klein puntje van kritiek is dat zij nooit de besmettingsleugen hebben aangekaart, waarmee ze feitelijk de grond onder elke maatregel weg hadden kunnen vagen, maar oké. Een ander klein puntje van kritiek is dat je de slager autoriteit geeft door met zijn keurmeester om tafel te gaan, maar oké. De conclusie is dus: gecontroleerde oppositie bestaat niet en we gaan nog niet naar huis, nog lang nog niet nog lang nog niet. Oh ja, en lees het artikel hieronder nog even voordat u verder gaat. In liefde en geduld, Martin

Bron linkvermeldingen: wikipedia.org

Let op: de artikelen op deze site worden steeds meer gedeeld en gelezen. Het zijn de deeltellers hieronder die door social media API’s geblokkeerd worden, waardoor het lijkt alsof niet gedeeld wordt. Hou vol, ga door en wees non-conformistisch.