Werd het Iraanse luchtafweersysteem dat de Boeing 737-800 (vlucht PS752) neerhaalde gehackt?

bron: armytimes.com

Op 23 juni 2019 schreef de Washington Post dat Amerikaanse hackers Iraanse luchtafweersystemen zouden hebben gehackt, zo blijkt uit een bericht op tweakers.net, dat linkt naar het originele bericht op de website van de Washington Post. Die website heeft het bericht echter aangepast onder de vermelding: “Dit verhaal is bijgewerkt om het doelwit van de Amerikaanse cyberaanval op Iran te corrigeren. Het was een computerdatabase die werd gebruikt om aanvallen op olietankers te plannen, niet computersystemen om raket- en raketlanceringen te controleren.”

De complete aanpassing van dat artikel is een begrijpelijke en noodzakelijke, omdat uit het originele bericht zou kunnen worden afgeleid dat de VS instaat is het luchtafweersysteem van de Iraniërs over te nemen; het systeem dat de Boeing 737-800 (vlucht PS752), vertrekkende van luchthaven Teheran, op 8 januari neerschoot.

De website timesofisrael.com verwijst echter nog gewoon naar de Amerikaanse hack en legt uit dat het hacken van dergelijke systemen mogelijk is geworden, omdat deze systemen niet standalone werken, maar via een netwerk verbonden zijn. En zodra er een netwerkverbinding bestaat, wordt hacken van buitenaf mogelijk.

AFP – Een cyberaanval op Iraanse raketsystemen die vorige week door de VS werd opgeëist, zou gebruik hebben gemaakt van een fout in het zwaarbewaakte netwerk, aldus experts. Officiële bronnen in de Amerikaanse media meldden vorige week dat het Army Cyber ​​Command de luchtverdedigingseenheden van de Iraanse Revolutionaire Garde, die op 20 juni een geavanceerde drone neerschoten, hadden gehackt.

Militaire computerbeveiliging is meestal ‘extra versterkt’ tegen aanvallen, maar bekwame computerwetenschappers binnen de cybereenheden van moderne legers zijn altijd bezig om een ​deurtje te vinden in de Iraanse systemen.

Iran beschuldigde de VS en Israël er des tijds van een virus te gebruiken om in een aanval op de centrifuges die worden gebruikt voor uraniumverrijking. De revolutionaire bewakers zouden sindsdien voorzorgsmaatregelen hebben versterkt, in een poging hun militaire computernetwerken te isoleren van internet.

Een militaire expert die om anonimiteit vraagt, stelt: “Een luchtafweersysteem vereist dat radars, controle- en commandocentra en grond-lucht raketsites onderling verbonden zijn. Die componenten zijn verbonden door intranetnetwerken die op enig moment moeten worden verbonden met een soort internet. In het verleden was er geen manier om verbinding te maken met een wapensysteem. De meeste commerciële computerbesturingssystemen zijn en kwetsbaar voor aanvallen, zelfs als alles wordt gedaan om ze ondoordringbaar te maken. Niets is ondoordringbaar.”

Iran gaf gisteren al te kennen dat het de VS en Israël verdenkt van zo’n hack. De westerse media haasten zich door te zeggen dat Iran dit nu doet om onder de hoge schadevergoeding aan de nabestaanden van de slachtoffers uit te komen. Als echter bewezen kan worden dat de VS of Israël (twee handen op één buik) achter zo’n hack zitten, kunnen de gevolgen immens groot zijn. Beide landen zullen enorm gezichtsverlies leiden en de bevolking in het midden oosten zal zich dan extra gemotiveerd voelen om de Amerikaanse troepen uit de regio te verjagen.

In ieder geval wordt duidelijk dat we op geen enkele wijze kunnen aannemen dat de media ons de waarheid vertellen. Als de VS inderdaad de Iraanse luchtafweersystemen heeft weten te hacken, zou je je zelfs af kunnen vragen wie verantwoordelijk was voor het neerhalen van de Amerikaanse drone op 20 juni 2019. Hoewel wij in de westerse media te horen kregen dat Iran dit deed omdat de drone het Iraanse luchtruim schond, weten we echt niet meer wat nog waar is of wat een propaganda leugen is. Misschien was die drone wel een test om te kijken of je met een gehackt Iraans luchtafweersysteem ook daadwerkelijk raketten af kunt schieten (en een vliegtuig neer kunt halen). Waarom blies de Washington Post zo hoog van de toren met de geslaagde hack van de Iraanse luchtafweersystemen en waarom werd dit bericht vervolgens aangepast?

Dus als je in staat bent om op 31 december 2019 een aanval op je eigen ambassade in Irak in scene te zetten en zo een zelfgeschapen alibi hebt om generaal Qassem Soleimani dood te schieten (een ook niet op waarheid te controleren actie), dwing je Iran om te reageren. Zo kun inzage krijgen in de zwakheid van zowel hun als je eigen systemen.

“Ken je vijand” zei Zun Tzu, Chinees krijgsheer en vermeend schrijver van het boek De kunst van het oorlogvoeren. En dat beeld van de vijand (Iran) is nu wel duidelijk geworden. De Iraanse kruisraketten voerden precisie bombardementen uit op de Amerikaanse posities Ain al-Asad en Erbil in Irak, zonder dodelijke slachtoffers te maken. Daarmee bewezen ze over technologie te beschikken die de luchtafweersystemen van de Amerikanen kan penetreren (en dus onzichtbaar is voor diens radarsystemen). De VS bewezen (mogelijk andermaal) de verouderde Iraanse luchtafweersystemen te kunnen overnemen.

De vraag is wie daarmee in het voordeel is. Als Iran door de luchtafweersystemen van de VS weet door te dringen, kunnen ze heel wat posities uitschakelen voordat de VS überhaupt kunnen reageren en Iran haar eigen luchtruim moet verdedigen met hackbare luchtafweersystemen. De nog grotere vraag is wat we nog voor waarheid aan kunnen nemen uit de koker van de media. Zoals uitgelegd in dit artikel en nog uitgebreider in mijn boek, hebben we te maken met een masterscript en zijn we in het zichtbare veld getuige van vijanden die achter de schermen hetzelfde einddoel nastreven.

Bron linkvermeldingen: tweakers.net, washingtonpost.com, timesofisreal.com, zerohedge.com, zerohedge.com, wikipedia, defensenews.com