“De 14-jarige jongen die heeft bekend zijn klasgenoot Romy Nieuwburg (14) uit Hoevelaken te hebben verkracht en vermoord, raakte na zijn daad geen moment in paniek. Dat blijkt uit een nauwkeurige reconstructie van de sporen die hij naliet op die fatale vrijdagmiddag 2 juni. De dader dronk op weg naar huis nog een glas limonade bij een boer“, zo kopte het AD op 8 juli. Als je het artikel (dat in meerdere kranten exact hetzelfde verscheen) leest, krijg je de indruk van een plausibel verhaal. En dat lijkt dan ook precies de bedoeling van zo’n reconstructie waarin allerlei details genoemd worden. Als er echter sprake is van een niet gepleegde moord, heeft er dus geen échte begrafenis plaatsgevonden en is er geen moordenaar. In zo’n geval is er sprake van een psyop (psychologische operatie) waarbij een verhaal gesponnen wordt. Zoiets doe je niet zomaar; overheden kiezen alleen voor deze tactiek als er iets te bereiken valt via de stelregel ‘Problem, Reaction, Solution‘.
RTL Nieuws meldde op 4 juli 2016 [citaat] Bij vermissingszaken kan informatie op mobiele telefoons het verschil maken tussen leven en dood. Het ministerie van Veiligheid en Justitie wil nu dat de politie meer bevoegdheden krijgt om de telefoon van vermiste mensen in te zien. De politie kan bijvoorbeeld vaststellen waar de telefoon van de vermiste is, of is geweest. Maar de politie mag die informatie om privacyredenen nu niet zomaar inzien. Dat mag namelijk alleen als er een directe aanleiding is om te denken dat het om een misdrijf gaat. Je hebt dus enkele ernstige vermissingszaken nodig om het volk in de modus te brengen dat het deze privacyschending volledig omarmt. In de Romy en Savannah zaak kun je veronderstellen dat sneller optreden van de politie, moord had kunnen voorkomen. Althans, dat is de gedachte die bij de volgers van het verhaal zal blijven hangen. Als de politie immers de telefoons had kunnen peilen, was onmiddellijk duidelijk geworden dat Savannah en haar vermeende moordenaar zich op dezelfde plek hadden begeven en had de jongen opgepakt had kunnen worden voor verhoor. Het is technisch gezien natuurlijk allang mogelijk om dit peilen te doen. Dus de officier van justitie had die toestemming bij verdenking van een misdrijf onmiddellijk kunnen geven en dus had er een helikopter met FLIR camera in de lucht moeten hangen en had de industrieterrein De Kronkels met speurhonden afgezocht moeten worden. Niets van dat alles is gebeurd. Alleen dat al doet denken aan een psyop spin.
Ja, de media doen hun best om de Romy en Savannah zaak uit elkaar te trekken en onafhankelijk van elkaar te bespreken. Ik wil u bewustmaken van dat feit. De zaken kunnen niet los worden gezien, want Savannah was vermist en Romy naar verluidt al vermoord gevonden, dus had bij vermissing van een meisje in dezelfde regio, onmiddellijk een grote zoekactie met helikopter en speurhonden moeten zijn opgetuigd. Het simpele feit dat dát niet gebeurd is, zet de alarmbellen aan het rinkelen. Hier klopt iets niet. Een helikopter met FLIR (infrarood) camera ziet nog een pas gedode muis op de grond liggen en zou dus onmiddellijk de dode Savannah in de sloot moeten hebben gezien. Ook speurhonden hadden haar met gemak moeten hebben gevonden. De media proberen de beide verhalen uit elkaar te trekken door met onafhankelijke verhalen over beide vermeende daders te komen en publicatie daarvan op onafhankelijke data (die zover mogelijk uit elkaar liggen) en door bewust de andere zaak niet te noemen in het verband. Dat op zich is al verdacht!
Dan naar het verhaal van Brian Nijhof; althans als dat de correcte persoon is die bij mij als verdachte gemeld zou zijn. Ook hier lijkt duidelijk sprake van een psyop spinsel. Allereerst komt het verhaal van de vindplaats niet overeen met de door mij gefilmde constateringen (zie filmpje onderaan artikel). De psyop medewerkers hebben duidelijk mijn artikelen gevolgd en lijken daar heel slim op in te spelen. Zo wordt het beertje op het hek getoond, dat ook in mijn filmpje zichtbaar was. In het filmpje onderaan dit artikel ziet u hoe ik ter plaatse ging kijken bij de vermeende vindplaats van Romy. Ik zeg ‘vermeende vindplaats’, omdat, als er geen moord heeft plaatsgevonden, er geen lichaam gevonden is. En daar lijkt het sterk op, want zowel ik als een bevriende fotograaf zijn in het gebied in een ruime straal en gedetailleerd wezen zoeken naar sporen van worsteling of sporen van het uit de sloot halen van het meisje. Eerst ging ikzelf kijken en ‘s avonds de fotograaf nogmaals. Ook sprak ik een voorbij lopende wandelaar met 2 honden aan. Ook deze man had geen idee waar Romy gevonden zou zijn en had geen spoor daarvan opgemerkt. De boswachter en de jongens die ik sprak wisten het ook niet. Lees in dit artikel het gehele verslag van die ontmoetingen. Niemand heeft dus sporen gezien. Ikzelf ook absoluut niet. Dat het AD nu dus meldt dat er een maand later nog steeds sporen te vinden zijn, is dan of kolder of ze zijn na het kijken van onderstaand filmpje nog even langs geweest. Ik kan het niet beamen. Het zou me niets verbazen als ze daarvoor nog een keer met een reconstructie-filmpje of foto’s komen. Je kunt immers alles reconstrueren.
Het is belangrijk om met details te komen als je een psyop geloofwaardig wilt maken, dus zijn de details van het drinken van limonade en het eten van een ijsje erg nuttig om het verhaal een geloofwaardigheidsboost te geven. We stappen dan psychologisch graag over het volgende feit heen [citaat] Na een kwartier vervolgt de jongen zijn weg door het dorp richting het ouderlijk huis in Lunteren, dat 14 kilometer verderop ligt. Vlak voordat hij Achterveld uit is, stopt hij bij café De Berken voor een ijsje. Iedereen in het dorp praat erover, beaamt een medewerkster, maar zelf heeft ze de jongen niet gezien. ,,Ik werkte die middag. Mijn collega en ik kunnen ons hem niet herinneren. Dat zegt niet alles, want je onthoudt niet elke klant. Volgens de recherche was hij in elk geval hier.” Dus een jongen wiens arm onder de schrammen zit van een worstelpartij (zoals geconstateerd door de boer waar hij limonade gedronken zou hebben) onthoud je niet? Of course! Die herinner je juist net niet! Misschien toch een veelzeggend detail over de vraag of er sprake is van een spinsel.
Hoe breng je een spinsel geloofwaardig? Stop er wat emotie-prikkelende elementen in. Zo begint het verhaal in het AD met de tekst:
Haar dochter heet ook Romy. Ze knikt naar het meisje van 12 dat naast haar in de deuropening van de woonboerderij staat. ,,Dat heeft er nog eens extra ingehakt”, fluistert ze. Het was haar 14-jarige zoon die op een paar honderd meter hier vandaan het lichaam van die andere Romy vond.
Het hele verhaal wordt omkleed in emotie prikkelende woorden. Zo fluistert de vrouw en ze knikt naar het meisje van 12. De verhaallijn wekt bij u als lezer de indruk dat het wel een emotionele impact op haar moet hebben gehad. U vult de tranen er zelf al bij in. En teksten als “…het lichaam van die andere Romy“, doen bij de lezer al helemaal de tranen over de wangen bengelen. Dat is een neurolinguïstische methode om uw emotie extra hard te raken. Haar dochter heet nota bene ook Romy! Hoe erg is dat wel niet! En dan vindt haar zoon die andere Romy. Bent u geraakt? Dat is dan ook precies de bedoeling. Maar zet uw tranengenerator even uit en hou even het koppie erbij. Het is een verhaal in de media. Ik herhaal: het is een verhaal. Maar u gaat nog verder geprikkeld worden in uw gevoel. Let maar op!
Omdat ze pas laat thuis is, vraagt de moeder haar zoon de bewuste vrijdagmiddag een stuk te gaan wandelen met de honden. De jongen loopt de vertrouwde ronde langs de Barneveldse Beek waar de dieren los mogen. Het dichtbegroeide, slingerende pad wordt behalve door wandelaars ook gebruikt door middelbare scholieren op de fiets, die in Jeugddorp De Glind speciaal onderwijs volgen. De honden rennen enthousiast voor hun baasje uit, totdat ze aan de overkant van de houten Ossendrijverbrug het struikgewas induiken en niet terugkomen. Omdat ze niet op zijn geroep reageren, besluit de jongen zelf poolshoogte te nemen tussen de bramenstruiken en de brandnetels.
Om te beginnen weten we van de boswachter en de jongens die ik sprak en het feit dat hij hen een bekeuring wilde geven, dat het pad feitelijk verboden is voor fietsers. Het blijkt echter in de praktijk dat de jongeren dat verbod negeren, maar er wordt duidelijk op gecontroleerd door de boswachter, op straffe van een boete van € 90. De beste man was er als de kippen bij. Maar ook bovenstaand verhaal is weer zo opgebouwd dat het de geloofwaardigheid boost. Door details te noemen krijgt u een beeld bij de plek: “het dichtbegroeide, slingerende pad…“; dat beeld dat u al had opgedaan in het filmpje van Martin Vrijland (onderaan artikel) en dus wordt het beeld bevestigd dat u al gezien had. Dat geeft dus een geloofwaardigheidsboost. De honden zijn ook ‘enthousiast’. Wat doet dat ertoe? Wederom is dat bedoeld om emotie prikkelende elementen in het verhaal te stoppen. “De arme hondjes waren zo enthousiast. Ze moeten wel heel erg geschrokken zijn toen ze het dode lichaam vonden“, is wat dat uw onderbewustzijn doet denken. “Omdat ze niet op zijn geroep reageren..“, is ook weer zo’n detail dat uw beeldvorming moet beïnvloeden. Waar het simpelweg om gaat is dat dit hele verhaal bewezen niet klopt. Er was geen spoor in geen enkele slootwal te vinden. Ook niet op het gedeelte waar ik de camera niet aan had. Ik heb niet de gehele omgeving gefilmd, maar het pad langs de sloot vanaf de brug. Ook de bevriende fotograaf vond na uren zoeken niets; helemaal geen enkel spoor.
Een minuut later gaat de telefoon in de auto van zijn moeder. ,,Hij zei: mama, er ligt hier iemand in de sloot. Ik denk dat ze dood is. Ik vroeg of hij zeker wist wat hij had gezien. Hij zei dat hij er zeker van was. Dan moet je nú 112 bellen, heb ik gezegd. Dat heeft hij gedaan. Hij is ook nog naar een plek aan het einde van het pad gelopen, zodat de politie hem kon zien. Ze waren er binnen een paar minuten. Hij heeft de agenten naar haar toe gebracht. Hij heeft goed gehandeld. Ik weet niet of ik zo rustig was gebleven. Het gaat goed met hem, maar we houden het in de gaten.”
Hier wordt u opnieuw bespeeld op uw emotie. Wat uw onderbewustzijn denkt is namelijk: “Hoe verschrikkelijk moet het voor zo’n jonge jongen zijn om zo’n jong meisje van zijn eigen leeftijd te vinden.” Is het niet opmerkelijk dat we nu ineens horen dat de vinder van Romy 14 jaar was? Waarom hebben we dat niet eerder gehoord? Dit detail geeft het verhaal een extra emotionele lading, die met de gekozen verhaallijn uw emotie extra prikkelt. “Hoe erg is dat!? Een 14-jarige moordenaar; een vinder van 14 jaar en zijn zusje heet ook nog eens Romy!” Snik, snik, snik. U pinkt een traantje of 3 weg. Maar we zijn er nog niet; uw beeldvorming wordt nog verder bespeeld:
Op de plek van het misdrijf zijn een maand later nog sporen te zien van de worsteling die moet hebben plaatsgevonden tussen de frêle Romy en de verdachte. De zoon van een geitenboer uit Lunteren is opvallend groot voor zijn leeftijd. Meteen achter het platgetrapte stuk struikgewas ligt de sloot waarin de scholiere werd gevonden. Haar moordenaar moet het levenloze lichaam in het water hebben gerold. Hij was die dag niet op school en zou het meisje, op wie hij volgens klasgenoten hopeloos verliefd was, op haar vaste route van school naar huis die vrijdagmiddag hebben opgewacht.
Nogmaals: Er is geen spoor van worsteling of politieactiviteit te vinden geweest in de gehele omgeving. Dat is keihard waarneming. Als er vanaf nu iets in die richting getoond gaat worden, is dat achteraf gecreëerd “bewijs”. De optie dat ik en de fotograaf niet goed gekeken zouden hebben, kan worden uitgesloten. Ook een voorbijgaande wandelaar heeft nergens iets gezien. Ook de jongens die ik sprak (waarvan 1 tien minuten voor het vinden van Romy nog langs het pad was gefietst) hebben niets gezien en konden geen plek aanwijzen. Maar het beeld dat bovenstaande tekst vooral in uw onderbewustzijn moet planten, is dat de 14 jarige verdachte groot en sterk was. Hij moet immers wel tot de seksuele mishandeling en moord (wat hij dan binnen een zeer kort tijdsbestek moet hebben gedaan) in staat zijn geweest. Kortom: hij moest groot en sterk zijn geweest. En dat is dan ook het beeld dat de media nu in uw onderbewustzijn planten via een neurolinguïstische (NLP) verhaallijn. Hij was zoon van een geitenboer, dus uw onderbewustzijn associeert dat met: “hij kan vast geiten tillen en dus ook Romy”. De rest van het verhaal bevestigt natuurlijk zijn gestoorde psychische situatie. De jongen was Romy natuurlijk al aan het stalken. De toedracht en aanleiding wordt zo in uw hoofd stap voor stap geloofwaardig gemaakt. Wist u dat het tot nu toe een verhaal is? Heeft u al bewijs gezien? Maar er is nog meer dat uw perceptie stuurt:
Als de twee honden aanslaan bij de sloot is de dader al een flink eind verwijderd van de plek waar hij Romy ombracht. Hij fietst langs de beek in de richting van Emelaarseweg. Op de Hessenweg rijdt de jongen het erf op van een boer die hij kent via de zorgboerderij in Barneveld waar hij de koeien melkt. ,,Ik zat buiten voor het huis met iemand een biertje te drinken toen hij aan kwam fietsen. Hij heeft me vast herkend, want hij wist niet dat ik hier woonde. Hij had dorst, kwam erbij zitten en vroeg of hij wat mocht drinken.”
De boer vraagt de jongen waarom hij zo ver van huis is. Het is warm en zeker drie kwartier fietsen. Ook de school is een andere kant uit. ,,Hij zei me dat zijn familie graag fietste. Dat zijn oma wel eens 100 kilometer op een dag fietste. Hij zei ook van fietsen te houden. Ja, dat geloof je dan.” Het oog van de boer valt op de rode arm van de jongen, die onder de schrammen en brandnetelbulten zit. ,,Hij vertelde dat hij een vriendje uit Hoevelaken naar huis had gebracht en dat ze onderweg hadden gestoeid in het gras.” Volgens de boer zweet de verdachte flink. ,,Hij haalde een grote badhanddoek uit zijn rugzak en veegde zijn gezicht ermee af. Het was zo’n handdoek met een briefje van 200 euro er op. Hij was er erg trots op.”
Heeft u ooit zo’n mooi verhaal gehoord? Doet een kind van 14 dat; een erf op fietsen waar hij 2 mensen een biertje ziet drinken als hij net een moord gepleegd heeft? Het is natuurlijk de bedoeling dat u het beeld van ‘de gevoelloze psychopaat’ krijgt van de vermeende dader (nogmaals: geen moord, geen dader). De jongen is 3 kwartier van huis en zijn oma fietst wel eens 100 kilometer op een dag. U slikt het graag, omdat het een verhaal is en uw was al die tijd al op zoek naar een verhaal; een toelichting; details! En nu krijgt u me toch een verhaal!
De jongen gaat limonade drinken bij een boer van wie hij niet weet dat hij daar woont, maar die hij toevallig zag zitten. Zijn arm is nog rood, maar de boer vraagt niet waarom hij zoveel bloed op zijn arm heeft als hij een stoeipartij met een vriend zou hebben gehad? De badhanddoek is ook erg belangrijk, want op de badhanddoek kan hij Romy natuurlijk seksueel misbruikt hebben. Misschien komt daar later nog een psyop spinsel achteraan, waarin gemeld wordt dat er DNA sporen van Romy op deze badhanddoek zaten. Dus daarom is het belangrijk dat u de badhanddoek onthoudt en dus wordt daar het detail genoemd dat het een badhanddoek met een briefje van 200 euro erop was. Dat is een NLP techniek om u op de badhanddoek te focussen en dit in uw geheugen te prenten of om in uw onderbewustzijn de boodschap achter te laten dat het gespinde verhaal van waarde is. Die badhanddoek gaan we dus wellicht nog terug zien in de toekomst. Als je een psyop verhaal af wilt maken qua geloofwaardigheid, dan zeg je dat er DNA gevonden is. Dat is een bulls-eye opmerking waar heel Nederland voor zwicht. Je kunt gewoon een plaatje van DNA-strengen in het journaal tonen en zeggen dat het DNA op de handdoek overeenkomt met dat van Romy en een rechtszaak met een veroordeling maakt de zaak af. Iedereen die wel eens de serie ‘Making of a murderer’ op Netflix heeft gezien, weet dat je een moordzaak sluitend kunt maken door bewijslast te creëren.
De boer is net terug van twee weken vakantie. ,,Ik moest weg. Het werd me te veel. Ik kan er nog steeds niet bij dat een jongen van 14 meteen na zo’n vreselijke daad bij mij op het erf zit en doet alsof er niets is gebeurd.” Hij omschrijft de verdachte als een chaotische jongen met een korte spanningsboog. ,,Als we om 06.00 uur afspraken en ik was er om 2 minuten over 6, dan sprak hij me daar boos op aan. Hij stopte soms zomaar met melken en liep dan weg. Zei ik daar wat van, dan kon hij zomaar kwaad worden. Hij was lang. Als ik zijn leeftijd was, was ik bang voor hem geweest.”
Uw beeld moet weer bevestigd worden dat de jongen zo groot en sterk was dat hij waarschijnlijk geiten op kon tillen (zoon van een geitenboer) en dat zelfs de boer bang voor hem zou zijn geweest (als hij dezelfde leeftijd zou hebben gehad). En natuurlijk moet het beeld worden bevestigd dat de jongen een kort lontje had. Het moet natuurlijk zo zijn dat het beeld neergezet wordt dat de jongen tot moorden in staat moet zijn geweest. Hij had zogezegd een kort lontje “…dan kon hij zomaar kwaad worden“.
De man zegt er nog iedere dag mee bezig te zijn. ,,Ondanks zijn onvoorspelbare gedrag mocht ik hem op mijn manier wel. Dat raakt me nog het meest. Ik had het niet verwacht. Achteraf denk ik: hij is gewetenloos. Hij is gevaarlijk. Want al die tijd dat hij bij mij zat en verhalen ophing over zijn vriendje en zijn oma, heb ik niets door gehad. Ik vraag me steeds af: had ik iets moeten zien? Hij gedroeg zich volstrékt normaal.”
Dit verhaal bevat 2 elementen. Het ene element is het idee dat de jongen innemend was. Dat zet het beeld neer dat niet iedereen de onverwachte moord heeft aan kunnen zien komen. Het beeld moet worden neergezet dat Brian de gewetenloze killer is aan wie je aan de buitenkant niet hebt kunnen zien dat dit zou kunnen gebeuren. En misschien lopen er wel meer van dit soort potentiële killers in Nederland rond (Problem) en misschien kunt u daarvan ook niet het gevaar vooraf zien, maar schrikt u zich dood (Reaction) als zo iemand dan ineens een gewetenloze keiharde psychopaat blijkt te zijn. In dat kader is het beter dat de staat meer inzage krijgt in het sociaal en psychologisch gedrag van kinderen. Het zou dus heel goed zijn als social media meer gemonitord kan worden, er meer toezicht in gezinnen en op scholen komt (jeugdzorg) en de wetgeving zo wordt aangepast dat politie 24×7 real time telefoons kan peilen om te zien waar kinderen zijn (Solution). Deze zaak heeft immers wel “bewezen” dat zelfs een jongen van 14 onvoorspelbaar kan zijn en zich ineens als moordenaar kan ontpoppen. Let op: het is nog steeds een verhaal. Een verhaal dat in de media gebracht wordt als zijnde een onomstotelijk feit. Ze hebben het immers onderzocht en gereconstrueerd (zeggen ze) en dus gelooft u het. De media geloof je immers. Dat doe je gewoon.
Na een kwartier vervolgt de jongen zijn weg door het dorp richting het ouderlijk huis in Lunteren, dat 14 kilometer verderop ligt. Vlak voordat hij Achterveld uit is, stopt hij bij café De Berken voor een ijsje. Iedereen in het dorp praat erover, beaamt een medewerkster, maar zelf heeft ze de jongen niet gezien. ,,Ik werkte die middag. Mijn collega en ik kunnen ons hem niet herinneren. Dat zegt niet alles, want je onthoudt niet elke klant. Volgens de recherche was hij in elk geval hier.”
Thuis schuift de verdachte op tijd aan voor het avondeten. Hij zwijgt over wat er die middag is gebeurd. De volgende dag meldt hij zich keurig zoals iedere zaterdag bij de zorgboerderij in Barneveld. Twee dagen later, in de nacht van zondag op maandag, wordt de 14-jarige Luntenaar door de politie van zijn bed gelicht.
In Lunteren, Achterveld en Hoevelaken doet het verhaal de ronde dat de ouders van de jongen al langer om hulp vroegen voor hun zoon, die ernstige gedragsproblemen heeft. Ook de man van de zorgboerderij blijft het herhalen: ,,Ik kan niks vertellen”, zegt hij over de telefoon. ,,Maar praat met de moeder. Praat met zijn moeder.’’
Die reageert woensdagmiddag nauwelijks verbaasd op de geluiden uit de omgeving. Ingaan op de achtergronden wil ze niet of nog niet, zegt ze zichtbaar aangeslagen. ,,Er komt waarschijnlijk een rechtszaak aan en die moeten we afwachten.’’
Ook hier weer een emo-prikkelende verhaallijn. Opvallend is dat de boer van de zorgboerderij niets kan vertellen. Misschien omdat hij niets te vertellen heeft en niets vertellen mag. En de moeder is zichtbaar aangeslagen, maar heeft ook niet zo veel te melden. Het is daarom belangrijker dat u onthoudt dat ze “zichtbaar aangeslagen” is. Want uw emotie moet op het randje van het tranendal blijven hangen. In emotie bent u namelijk geneigd om een verhaal te geloven. Als het uw gevoel raakt, geeft uw gevoel u immers het signaal dat het wel echt moet zijn. U bent immers een gevoelsmens. Toch?
Deze krant sprak al eerder met de klasgenoot van Romy met wie ze op de ochtend voor haar dood verkering kreeg. De twee postten het nieuws die ochtend op hun Instagramaccounts, die ook gevolgd worden door de latere verdachte. In haar klas op de J.H. Donnerschool in De Glind en voor vriendinnen was het een publiek geheim dat hij verliefd was op Romy. Het nam obsessieve vormen aan, vertellen meerdere bronnen. Hij zou haar vaker stiekem hebben gevolgd. Vriendinnen maakten vanwege zijn stalkgedrag een Whatsappgroep aan om Romy te waarschuwen als de verdachte weer achter haar aan liep. De week en de dag van de moord zou de verdachte niet op school zijn geweest. De school blijft zwijgen.
Dat is dan opmerkelijk, want ‘deze krant‘ (het Brabants dagblad) sprak ook al eerder met de klasgenoot van Romy (printscreen). De kranten nemen zo schaamteloos de berichten van de persbureaus over dat ze vergeten de melding ‘deze krant’ aan te passen. Of spraken alle verslaggevers van al die kranten allemaal al eerder met de klasgenoot van Romy? Ach, in al deze commotie en emotie zijn we bereid om ze deze fout te vergeven. ‘Deze krant’ sprak waarschijnlijk helemaal niet met een klasgenoot van Romy. En deze manier van verslaggeving is een indicatie dat dit verhaal rechtstreeks uit de koker van een psyop-bureau komt en niet van ‘deze krant’.
Natuurlijk moet nogmaals het beeld neergezet worden dat er een voorgeschiedenis aan deze moord zat. De jongen was dus een psychopate- gewetenloze- stalker, die fysiek zeer sterk was en geen emotie achteraf toonde. Dat is het beeld dat met deze verhaallijn geschapen is. Het is natuurlijk tot nu toe een verhaal. Er is geen enkel bewijs getoond; er is u slechts verteld over de vermeende vinder en de vermeende dader. Geen bewijs daarvan. Sterker nog; de constateringen die ik ter plaatse deed, spreken het in zijn geheel tegen. De ijsjes verkoopster heeft de jongen niet gezien en de zorgboer kan niets zeggen. We weten niets. Helemaal niets. Het is slechts een verhaal met een verdachte die zou hebben bekend.
Ik post nog 1 keer de gedachte die ik op 15 juni op mijn Facebook tijdlijn plaatste:
Neem mij niet kwalijk dat ik mijn gedachten even uitspreek, maar soms bekruipt me het gevoel dat we in deze zaak Romy & Savannah helemaal in de maling genomen worden. Wat nu als er helemaal geen dode meisjes gevonden zijn? De begrafenissen waren in geheimzinnigheid gehuld en camera’s werden op grote afstand gehouden. De vader van Savannah Dekker plaatste nog een putdeksel-vleesgril filmpje op de dag van de vermissing van Savannah.
Het klinkt misschien vergezocht; kost een duidt om zo’n hoax te regelen en je moet natuurlijk zorgen dat de meisjes in Ver-weg-gie-stan onder een andere identiteit verder gaan…maar ik ben niet overtuigd van het ouderschap van de ouders. Een valse ID kaart (voor een gewenste achternaam) is door de bouwers van zo’n hoax zo gemaakt. De moeder van Romy stuurde mij immers haar eigen ID kaart en die van Romy. Waarom zou ze dat doen op de dag van en de dag na de begrafenis? Waarom zou ze überhaupt op mij reageren? Dat de meisjes wel echt bestaan hebben, heb ik in mijn vorige post al verduidelijkt.
Ik kreeg ook de naam van de vermeende dader door (de vermeende moordenaar van Romy). Ook daar kan ik niet of nauwelijks iets over vinden en als ik doorvraag hoor ik niets meer.
Mogelijk scenario (Problem):
Goed voorbereide hoax, zak geld voor de deelnemers en fake vrienden, zak geld voor de “ouders”, een jaar voorbereiding zodat de meisjes een bekend gezicht werden in de omgeving (veel social media activiteit)Mogelijk doel (Reaction):
Sociale onrust in Nederland, grote zoekactie optuigen en jonge daders (die geen echte daders zijn en mogelijk niet eens bestaan)Mogelijk gewenst resultaat (Solution):
Grip op social media; staat mag mee kijken in alles en zonder pardon kinderen in een jeugdzorg instituut onder toezicht plaatsen en heropvoedenWaarom zouden ze zoiets doen/faken? Om grote doelen te bereiken met grote sociale impact en meer grip op de bevolking mag je volgens het boek ‘Il Principe’ van Nicolo Machiavelli het volk met list en bedrog in de greep zien te krijgen. En naar die Machiavelli is de belangrijkste media prijs in Nederland vernoemd. Ooit won Bauke Vaatstra die prijs..
Verdiept u zich maar eens in die Machiavelliprijs en ontdek hoe deze mediaprijs vernoemd is naar Machiavelli’s principes van ‘list en bedrog om greep op de bevolking te houden‘. Zou het dan misschien waar zijn dat overheden zelf problemen creëren om zo meer politiestaatmaatregelen te kunnen implementeren via de stelregel ‘Problem, Reaction, Solution‘? Dus je schept zelf een groot probleem via veel media-aandacht; zorgt voor schrik en emotie onder het volk en reikt vervolgens zelf de oplossing aan. Dat deze oplossing meer en meer vrijheid van de burgers afpakt, wordt dan niet meer gezien. Je hebt immers gezorgd dat de schrik er goed in zit, waardoor iedereen de maatregelen openlijk omarmt. Lees hier het hele dossier. Wordt vervolgd..
17 Comments
Wat we in Nederland zien en in Europa in het algemeen is een ‘Operation Mockingbird’ 2.0. Dit soort berichtgevingen dienen duidelijk een militair strategische doel (politiestaat).
Waar we vanaf de WOII in Europa een ‘stay behind’ (Gladio) netwerk hebben van NATO ‘terroristen’ en journalisten die werken voor diezelfde deep state, denk aan Udo Ulfkotte. Ook de kranten cq. journalisten die dit soor verhalen de wereld in helpen zijn duidelijk geïnfiltreerd.
Operation Mockingbird uitgelegd:
Dichter bij huis oud-journaliste Janneke
Monshouwer die een boek schreef met de boodschap dat de berichtgeving door de NOS gemanipuleerd is/wordt. Volgens mij schreef zij dat boek in. 2016.
Monshouwer is een copycat en heeft verdiend aan het verhaal van Ulfkotte door het in een iets ander jasje te gieten. Ze schreef het boek na de relevaties van Ulfkotte En volgens mij leeft ze ook nog.. 😉 NOS en fictieve verhalen zullen we maar zeggen 😀
Nog zo’n clown is Van Wolferen (Welterschmertz) die decennia lang o.a. als NRC journalist een verlengstuk was van de staat en nu zgn. van de hoed en de rand weet. NL loopt over van NSB’ers..
NOS wordt sws al bemand door AIVD/MIVD infiltranten en is niet meer dan een front voor de staat om haar binnenlands en buitenlands beleid te promoten cq. bewschermen onder het klootjesvolk en vergeet niet het Huis van Orange uit de wind te houden.
Tja en dit alles voor het behoud van de babelonische status quo en alles in het belang van de babeloniers, onze ‘ elite’.
Ik vind bovenstaande stellingen nogal pretentieus. De revelaties van Ulfkotte kan ook een trigger zijn om zelf met onthullingen te komen toch?
zou je verder de suggestie kunnen toelichten waarom je van Wolferen een clown vindt? Ik vind juist dat hij wel goede dingen zegt in dit filmpje:
https://www.youtube.com/watch?v=TIr3IhJwI54
Iemand die ooit voor een Nederlandse krant heeft gewerkt gelijk wegzetten als NSB-er, lijkt me ook niet echt een stimulans voor potentiële klokkenluiders.
Ik erken de uitspraak ‘The best way to control the opposition is to lead it yourself..’, alleen blijf ik dit persoonlijk maar lastig te vinden om te zien of iemand ‘controlled opposition’, c.q. oprecht is. Het lijkt me zelf ook een vervelende veroordeling als je de waarheid belicht en dan dat stempel krijgt. Wellicht heb je goede redenen hoor, toch vind ik dat in de reacties vaak snel conclusies worden getrokken.
De gecontroleerde alternatieve media is druk bezig delen van waarheid te onthullen, maar niet het achterste van de tong te tonen of de angel eruit te trekken.
Onthullingen hebben daarmee de functie van ‘downplayen’ gekregen.
Je mag er voor vallen, maar je kunt ook de ogen gewoon helemaal openen.
Ook wordt de methode gebruikt van het vermengen van waarheden met bewuste desinfo:
http://www.martinvrijland.nl/nieuws-analyses/desinfo-agenten-aliens-versus-de-echte-problemen-in-de-wereld-duiden-en-tot-actie-komen/
@Bartsch, dat mag je vinden. Feit blijft dat degene die de mogelijkheid had om naar buiten te treden (pre-Internet) met enige vormen van waarheid of onderzoeksjournalistiek decennia lang verstek heeft laten gaan. Sterker nog ze hebben ons jaren lang ‘zand in de ogen’ gegooid met copy paste berichten van ANP, AP, Reuters enz. En het is algemeen bekend dat journalisten in het buitenland gebruikt worden als inlichtingenoffcieren, omdat ze net wat vaker een voet tussen de deur krijgen in het kader van verslaggeving.
+ik vind de (geo-politieke) analyses van Van Wolferen sterk lijken op die van F. William Engdahl. Over journalisten gesproken die wel intensief onderzoek hebben gedaan en boeken hebben geschreven die verhelderend zijn in geo-politieke context. Hetzelfde geldt voor figuren in de politiek, een schoolvoorbeeld is Van Agt die jarenlang het zionistisch beleid van Israël namens het CDA heeft gesteund en eenmaal uit de politiek het opneemt voor de Palestijnen. Ik vind het allemaal mosterd na de maaltijd…
@Martin ik ken inderdaad je artikel over vermengen van waarheden met bewuste desinfo. Maar die van Wolferen heeft het nooit over aliens e.d. dacht ik, vandaar.. Daarnaast heeft niemand natuurlijk een monopolie op de waarheid, ook hier worden soms bronnen vermeld naar bijv. David Icke. Die hier weer is ‘onderzocht’:
http://mileswmathis.com/icke.pdf
Een mengsel blijf je dus altijd behouden bij externe bronnen.
@ZandInOgen ik ben met je eens dat als je journalist bent, je vanaf dag een dient te richten op onafhankelijke publicaties van waarheden. De vraag is in hoeverre je bewust of onbewust wordt gemanipuleerd en geïndoctrineerd op je werk. Ik weet het niet. Neemt niet weg dat het een kwalijke zaak blijft.
Vergeet nu zelf te melden dat zij journaliste
was werkzaam bij de NOS.
The best way to control the opposition is to lead it yourself…de rol van mevrouw Monshouwer…vertel een beetje..downplayen..don’t fall for it
Klopt die mevrouw Monshouwer is niet pluis door wel mee te werken aan misleiding en bedrog en daarna nog geld verdienen met haar ‘ ontboezemingen’.
Ik heb haar naam slechts genoemd om aan te geven dat ook Nederlandse media corrupt zijn. Je weet the sheeple is so gebrainwashed dat ze denken in Nederland bestaat/kan dat niet terwijl Nederland een van de meest corrupte landen van de wereld is.
De foto van Romy bij het artikel is trouwens zeer verdacht als het aankomt op de handsignaal die ze laat zien. Het is een masonische signaal die Trump ook gebruikt en het staat voor de befaamde 90 graden winkelhaak. Wat in dit geval duidt op een hoog gefabriceerde gehalte.
“The heart sign or sign of fidelity.”
http://www.whale.to/b/fidelity.JPG
Voor dummies:
Ik heb moeite met het commentaar van Bartsch.
Heb de indruk dat hij veinst en onwetendheid
voorwendt maar ondertussen wel naar de mond praten. Lijkt op een potentiele trol. Uiteraard kan ik mij vergissen.
Ik heb moeite met jouw commentaar. Er zit geen woord Spaans tussen mijn commentaar dus verklaar je nader in plaats van een laffe beschuldiging naar mijn adres.
Dus: welk stuk veins ik?, waarin wend ik onwetendheid voor en praat ik ondertussen wie naar de mond?
Als je bijvoorbeeld naar iemand linkt wil dat niet zeggen dat je diegene als bron gebruikt of 100% vertrouwt; het wil slechts zeggen dat je naar een artikel of stuk tekst verwijst.
Ik link ook wel eens naar de telegraaf, wikipedia of anderen, omdat daar iets staat waar ik naar verwijs. Dat is iets anders dan dat je het als bron gebruikt.
Ik gebruik nooit bronnen voor mijn artikelen, omdat ik mijn artikelen naar eigen inzicht schrijf. Ik gebruik slechts verwijzingen naar artikelen, om op de inhoud daarvan te wijzen.
Dat je het moeilijk vindt te onderscheiden wie er allemaal controlled zijn of niet, begrijp ik…dat is precies de bedoeling ervan.
Het moge duidelijk zijn dan Karel van Wolferen, Willem Middelkoop en het hele clubje van Café Weltschmerz aan controlled opposition doet.
Ook mevrouw Monshouwer en de clubs die haar supporten zijn controlled.
Let maar eens op dat ze zich vooral richten op oud nieuws en nooit actuele zaken aanpakken. Ze halen daarnaast de angel er niet schieten met met verfballetjes ipv met scherp.
Thierry Baudet en Theo Hiddema zijn de nieuwe heren die de gevestigde orde a la Nigel Farage mogen prikkelen, maar ook zij schieten met verfballetjes.
Het gaat om de illusie van oppositie, niet om het bereiken van echt resultaat.
Ik begrijp de opmerking van Brain wel
Wat goed getrainde trollen vooral proberen te doen is de aandacht van een hoofdonderwerp in een artikel te verplaatsen naar andere onderwerpen en de aandacht tegelijk te verleggen naar controlled opp. sites.
Vaak wordt er ook geprobeerd ruzie of discussie uit te lokken.
Het artikel gaat over Romy en Savannah en ondertussen is de discussie heel slim verlegd naar een compleet ander onderwerp.
Voor de mensen die dit dus lezen ook de methoden van “trollen” doorzien: de focus zou moeten liggen op de NLP methoden, de list en bedrog van de media en overheden. Ook trollen gebruiken slimme afleidingstechnieken in de comments. Zij proberen de lezer zand in de ogen te gooien en de aandacht subtiel te verleggen naar compleet andere onderwerpen. Don’t fall for it.