Staatssecretaris Fred Teeven wil de hoogte van de vergoeding voor advocaten die onder toevoeging werken gaan aanpakken. Gisteravond was daarover een hele discussie bij Pauw & Witteman. Enkele bekende namen in de advocatuur kwamen melden dat ze gaan staken.
Uit alles blijkt dat de overheid bezig is een degelijke verdediging van potentiële gevangeniswerkslaven (open de link voor begrip) zoveel mogelijk te dwarsbomen. Het doel lijkt dat kleine of middel-kleine advocatenkantoren moeten verdwijnen en dat alles naar de grote superkantoren gaat, waar dan goed geknede jonge advocaten werken als werknemer. Gewoon in loondienst. Dit houdt de kosten lekker laag. En het voordeel is dat je die grote kantoren achter de schermen als overheid natuurlijk een beetje kunt kneden. Als de heren in de top ’s avonds in de loge vriendjes zijn met de heren van justitie, omdat ze elkaar toevallig nog kennen uit hun studietijd, is er wel een beetje handjeklap mogelijk en zorg je er als overheid stiekem voor dat je beide kampen een beetje in je broekzak krijgt. Wat over blijft is slechts nog de schijn van verdediging. Die jongere advocaten – die ook maar gewoon in loondienst zijn van een groot kantoor – zullen niet zo veel risico nemen en misschien iets minder hun mondje roeren als de zelfstandige kantoren. Bovendien: wie je salaris betaalt, bepaalt. Een kleiner advocatenkantoor met een gerenommeerde naam is dus een uitstervend ras; dat voorspel ik u. De crisis wordt ook hier als alibi gebruikt.
Wat overigens bij de uitzending van Pauw & Witteman totaal niet genoemd werd, is het feit dat het sowieso lastiger wordt om een advocaat in de arm te nemen als gevolg van de vers ingevoerde hoge eigen bijdrage. Een eigen bijdrage van € 193 is voor veel mensen die bijvoorbeeld naar een advocaat moeten omdat ze hun openstaande bekeuringen niet kunnen betalen, al een brug te ver. Nu zal een beetje slimme advocaat je daar wellicht met een “constructie” (creatief boekhouden) wel mee kunnen matsen, maar officieel moet je dit gewoon zelf inleggen. Het inschakelen van een advocaat is dus voor velen simpelweg onmogelijk aan het worden. Dat zou het échte punt van aandacht moeten zijn.
Perceptie management
Zoals eigenlijk altijd wel valt te constateren bij programma’s van de Main Stream Media, wordt er ogenschijnlijk erg kritisch gedaan. Jeroen Pauw en Paul Witteman zorgen wel een beetje voor olie op het vuur in de semi verhitte discussies over de advocatentarieven. Maar eigenlijk komen de echte kwalijke zaken niet aan bod. Hoort u Pauw & Witteman een vraag stellen over de Wet Mulder? Over de hoge eigen bijdrages? Nee, natuurlijk niet. Wel worden de “verarmende advocaten”, het rechts inhalen, de verwarrende snelheden op de snelwegen, verkeershufters en de hogere boetes genoemd, maar daarmee is de kous af. En dat is precies wat ik bedoel met ‘de perceptie management methoden van de Main Strem Media‘. Je kaart steeds een onderwerp aan wat wel leeft bij de mensen, maar kaart niet het échte onderwerp aan. Dat zou namelijk de overheid te veel tegenwerken. En dát is niet de bedoeling. Daarvoor vangen Jeroen Pauw en Paul Witteman niet die riante salarissen. Zij zijn de goed betaalde perceptie managers. Ik heb de term ‘Wet Mulder‘ nergens, maar dan ook nergens horen vallen in de gehele uitzending! Het wordt doodgezwegen.
Zelfs de advocaten aan tafel, die hun beklag komen doen en die heel slim opmerkingen maken als “we moeten de burger beschermen tegen de overheid“, hoor je niets zeggen over deze Wet Mulder. Natuurlijk is zo’n opmerking ook een vorm van perceptie management. Je wilt toch als advocaat laten horen als je voor de camera zit dat jij (met je schamele salaris) het opneemt voor de burger. Onderbuik gevoelens prikkelen, noem je dat. Waarom dan niet de schandaligheid van deze Wet Mulder noemen? Waarom niet het opsluitingsbeleid met instandhouding van de boetes noemen? Ik hoor het niet uit de mond van die zogenaamde goede advocaten aan tafel. Je hoort alleen maar subproblemen en semi-kritiek.
Het echte onderwerp
De Wet Mulder vormt het grootste probleem en hét onderwerp waar geen kritiek op geleverd mag worden. Die wet zorgt voor zeer veel persoonlijk leed in deze maatschappij, maar wordt keihard doodgezwegen. Het perceptiemanagement spel is als volgt opgebouwd: 1. inspelen in op de irritatie die leeft over de wisselende snelheden en hoge bekeuringen; 2. aandacht vestigen op hufterig rijgedrag en rechts inhalen. Al met al is uw gevoel weer bevredigd. Tenslotte irriteert u zich ook aan al die onduidelijke snelheden en aan de verkeershufters. Maar er wordt niets gezegd over de werkelijke reden dat de staat dit doet. Niets. En dat is wat een journalist in tegenstelling tot een perceptie manager zou moeten doen. Er wordt ook niets gezegd over de werkelijke reden dat de staat de kwaliteit van de verdediging wil marginaliseren. Dit gehele proces heeft maar 1 doel: bakken met geld (1,1 miljard in 2013) binnen hengelen en middels de Wet Mulder steeds meer mensen achter de tralies krijgen die daar goedkope arbeid verrichten voor grote bedrijven (eveneens inkomsten voor de staat). Daarbij moet ik opmerken dat dit slechts een subdoel is. Het échte grotere plan wat er achter zit is: uitputting van de bevolking in alle opzichten.
Bron link: uitzendinggemist, rvr.nl